Włodzimierz Grabowski

Włodzimierz Julian Grabowski (ur. 2 stycznia 1900 w Przemyślu, zm. 5–6 kwietnia 1940 w Kalininie) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Włodzimierz Grabowski

major piechoty
Pełne imię i nazwisko	Włodzimierz Julian Grabowski
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1900 Przemyśl
Data i miejsce śmierci	5–6 kwietnia 1940 Twer
Przebieg służby
Lata służby	1916–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	1 pułk piechoty Legionów
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 2 stycznia 1900 w Przemyślu, w rodzinie Józefa i Anny z Deców^[1][2][3]. W 1916 roku wstąpił do Legionów Polskich, ukrywając prawdziwą datę urodzenia. W latach 1916–1939 służył nieprzerwanie w 1 pułku piechoty Legionów, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 158. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 i 53. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[5][6]. W marcu 1939 na stanowisku dowódcy I batalionu^[7]. We wrześniu 1939 roku dowódca I batalionu 1 pułku piechoty Legionów.

Dostał się do sowieckiej niewoli i przebywał w obozie w Ostaszkowie^[2]. 4 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Kalinińskiego^[2]. 5 lub 6 kwietnia 1940 został zamordowany w Kalininie (obecnie Twer) i pogrzebany w Miednoje^[2]. Od 2 września 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje.

Był żonaty, miał dwoje dzieci^[2].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika^[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

23 kwietnia 2010 roku przy II Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika przy ul. Ułańskiej 2 w Łowiczu posadzono Dąb Pamięci o imieniu „Włodzimierz” poświęcony Włodzimierzowi Grabowskiemu^[9].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 11848 pośmiertnie^[10]
• Krzyż Niepodległości – 2 maja 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^{[11][12][1][13]}
• Krzyż Walecznych czterokrotnie^[6][14]
• Srebrny Krzyż Zasługi – 19 marca 1937 „za zasługi w służbie wojskowej”^[15][16]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[17]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[17]
• łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928 – 6 sierpnia 1929^[18]

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Kalininie
• zbrodnia katyńska

Przypisy

1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-04].
2. Убиты в Калинине 2019 ↓, s. 339.
3. Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 236, tu urodzony w Drohobyczu.
4. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 124.
5. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 472.
6. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 31.
7. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 548.
8. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
9. Grabowski Włodzimierz. katyn-pamietam.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-05)]. katyn-pamietam.pl [dostęp 2012-04-03] oraz Uroczystość KATYŃ 1940 – 2010 – 23 kwietnia 2010 r. 2lolowicz.pl [dostęp 2012-04-03]
10. ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 415.
11. M.P. z 1933 r. nr 102, poz. 123.
12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933, s. 282.
13. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-04].
14. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-04].
15. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97.
16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937, s. 7.
17. Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 236.
18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929, s. 242.

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Убиты в Калинине, захоронены в Медном. Лариса Еремина (red.). T. 1: Биограммы военнопленных А–Л. Moskwa: Общество «Мемориал», 2019. ISBN 978-5-6041921-4-6.
• Zuzanna Gajowniczek, Bernadetta Gronek, Bernard Kayzer: Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Grzegorz Jakubowski (red.). T. 1 A–Ł. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. ISBN 83-89474-06-9.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.