Vanguard 1C
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Vanguard 1C – amerykański satelita naukowy, pierwsza udana misja sztucznego satelity Ziemi z serii Vanguard. Statek tego typu miał być pierwszym amerykańskim satelitą, jednak opóźnienia w realizacji programu (nieudane starty dedykowanych rakiet Vanguard), sprawiły, że pierwszy był Explorer 1. Vanguard 1C jest najstarszym obiektem pozostającym na orbicie okołoziemskiej. Był amerykańskim wkładem w Międzynarodowy Rok Geofizyczny. Vanguard 1C wypełnił wszystkie powierzone mu cele naukowe i inżynieryjne – zademonstrował możliwości trójstopniowej rakiety nośnej oraz wykazał, że Ziemia nie jest idealną kulą, co przypuszczano już wcześniej. Niedługo później przerwano jednak projekt budowy rakiet Vanguard – aż 8 z 11 startów z satelitami zakończyło się niepowodzeniem.
Inne nazwy |
1958 Beta 2, Vanguard TV4 | ||
---|---|---|---|
Indeks COSPAR |
1958-002B | ||
Zaangażowani |
USA, Bell Laboratories, Naval Research Laboratory | ||
Rakieta nośna | |||
Miejsce startu | |||
Orbita (docelowa, początkowa) | |||
Perygeum |
654 km | ||
Apogeum |
3969 km | ||
Okres obiegu |
134,2 min | ||
Nachylenie |
34,25° | ||
Mimośród |
0,1909 | ||
Czas trwania | |||
Początek misji |
17 marca 1958 12:15:41 UTC | ||
Koniec misji |
maj 1964 | ||
Wymiary | |||
Kształt |
kulisty | ||
Wymiary |
śr. 16,5 cm, 6 anten o dł. 30,5 cm | ||
Masa całkowita |
1,47 kg | ||
|
Pierwotne przewidywania wskazywały, że satelita utrzyma się na orbicie przez około 2000 lat, ale ciśnienie promieniowania słonecznego i górne warstwy atmosfery silnie oddziałują na statek, powodując skrócenie żywotności orbity do około 240 lat. Nadajnik zasilany akumulatorem zamilkł w czerwcu 1958 roku. Ostatni sygnał z nadajnika zasilanego z baterii słonecznych odebrano w maju 1964 (w Quito, w Ekwadorze). Później satelitę śledzono optycznie (miał jasność 12 do 15 magnitudo).
Koszt budowy statku wyniósł 125 tys. USD (według kursu z 1957). Zbudowany został przez Bell Laboratories i Naval Research Laboratory.