Tramwaje w Łodzi
łódzki system transportu tramwajowego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Tramwaje w Łodzi?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Tramwaje w Łodzi – system transportu tramwajowego w aglomeracji łódzkiej uruchomiony 23 grudnia 1898[1].
tramwaj | |||
Łódzkie tramwaje na pętli Chocianowice-IKEA | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Lokalizacja | |||
Organizator |
Urząd Miasta Łodzi | ||
Operator | |||
Liczba linii |
18 dziennych | ||
Lata funkcjonowania |
od 1898 | ||
Infrastruktura | |||
Sieć tramwajowa Łodzi (wersja interaktywna) Legenda: trasy istniejące, trasy zlikwidowane | |||
Długość sieci |
124,1 km[potrzebny przypis] | ||
Rozstaw szyn |
1000 mm | ||
Napięcie zasilania |
600 V DC | ||
Liczba zajezdni |
2 | ||
| |||
Strona internetowa |
Łódź była pierwszym miastem na terenie zaboru rosyjskiego i dziesiątym na obszarze Cesarstwa Rosyjskiego w którym uruchomiono elektryczną komunikację tramwajową. W Łodzi nigdy nie było tramwajów konnych, chociaż istniały plany stworzenia opartego o nie transportu publicznego.
Początkowo istniały dwie, dość krótkie linie tramwajowe obsługujące Śródmieście, w lutym 1899 były już cztery, zgodnie z koncesją. W 1901 (17 i 19 stycznia) ruszyły pierwsze podmiejskie linie tramwajowe[2] – do Pabianic i Zgierza. Obie te inicjatywy były efektem działania prywatnych spółek, w których dominowali łódzcy fabrykanci niemieckiego pochodzenia z Juliuszem Kunitzerem na czele.
W latach 1910–1931 tramwajowe linie podmiejskie połączyły większość ważniejszych miejscowości podłódzkich tworząc największą tego rodzaju sieć w Polsce, która przetrwała bez zmian aż do końca lat 70. XX, wieku kiedy zlikwidowano ruch na odcinku Rzgów – Tuszyn. W pierwszej połowie lat 90. XX w. zlikwidowano większość z nich, a obecnie Łódź posiada 2 linie tramwajowe prowadzące do innych miast (linia nr 41 do Pabianic i linia nr 45 do Zgierza).
Po II wojnie światowej sieci podmiejska i miejska zostały upaństwowione i przekazane Miejskiemu Przedsiębiorstwu Komunikacyjnemu w Łodzi (MPK), które wraz z rozbudową Łodzi powiększyło znacznie liczbę i długość linii miejskich, pozostawiając sieć podmiejską praktycznie bez zmian. Obecnie w Łodzi funkcjonuje 19 linii miejskich i 3 linie podmiejskie (regionalne) do Pabianic przez Ksawerów, do Konstantynowa Łódzkiego oraz do Zgierza.
Łódzka i podłódzka sieć tramwajowa cechuje się wąskim rozstawem torów (1000 mm). Największym projektem tramwajowym w aglomeracji łódzkiej był Łódzki Tramwaj Regionalny, projekt szybkiego tramwaju, obejmujący między innymi wymianę torowisk na trasie ówczesnej linii nr 11 (Pabianice – Łódź – Zgierz), budowę wzbudzanej sygnalizacji, nowych przystanków i zakup 10 niskopodłogowych tramwajów Pesa 122N. Łódzki Tramwaj Regionalny został jednak wykonany tylko między Helenówkiem a Chocianowicami – nowe tramwaje nie kursowały do Pabianic. Wyremontowaną trasę do Zgierza otwarto dopiero w grudniu 2021 roku[3]. 28 stycznia 2011 zamknięto zajezdnię Dąbrowskiego (istniała od 1928 r., w 2012 r. jej numer 2 przejęła zajezdnia Chocianowice)[4]. 1 października 2013 rozpoczęto przebudowę trasy W-Z, która zakończyła się 31 października 2015 roku. Trasa linii 10 (Retkinia-Widzew Augustów) została gruntownie przebudowana, wybudowano torowisko wzdłuż ul. Rokicińskiej, al. Hetmańskiej, ul. Kazimierza Odnowiciela, al. Ofiar Terroryzmu 11 Września do krańcówki Olechów. MPK na linię 10 zakupiło 22 nowe 100% niskopodłogowe tramwaje Pesa Swing. W latach 2017–2020 do Łodzi sprowadzano wagony NF6D z Niemiec. 1 kwietnia 2023 r. przywrócono po 22 latach linię 19[5][6]. 1 lipca 2023 r. przywrócono tramwaj linii 41 do Pabianic[7] , a 1 lipca 2024 do Konstantynowa Łódzkiego .