Torpedowce typu Năluca

Torpedowce typu Năluca – rumuńskie torpedowce z lat 80. XIX wieku. W 1888 roku we francuskiej stoczni Normand w Hawrze zbudowano trzy okręty tego typu, które w tym samym roku wcielono w skład Marina Regală Română. Z wyjątkiem utraconego podczas I wojny światowej „Smeula” pozostałe jednostki zostały wycofane ze służby w 1919 roku.

Torpedowce typu Năluca

Jeden z torpedowców typu Năluca (prawdopodobnie „Smeul”) w 1888 roku
Kraj budowy	Francja
Użytkownicy	Królewska Marynarka Rumuńska
Stocznia	Normand, Hawr
Wejście do służby	1888
Wycofanie	1919
Zbudowane okręty	3
Okręty w służbie	0
Dane taktyczno-techniczne[1][2]
Wyporność	normalna: 56 ton
Długość	36,78 metra
Szerokość	3,45 metra
Zanurzenie	0,9 metra
Napęd	1 silnik sprzężony o mocy 540 KM 1 kocioł, 1 śruba
Prędkość	16 węzłów
Załoga	20
Uzbrojenie	2 działka rewolwerowe kal. 37 mm (2 x V) 2 wt kal. 356 mm 1 mina wytykowa

Projekt i budowa

Torpedowce 1. klasy typu Năluca^[3] zostały zamówione przez Królestwo Rumunii we Francji i wszystkie powstały w stoczni Normand w Hawrze^[1][2] . Nieznane są daty położenia stępek okrętów, a zwodowane zostały w 1888 roku^[1][4].

Okręt	Stocznia	Wodowanie	Wejście do służby	Los
„Năluca”	Normand	1888	1888	wycofany w 1919
„Sborul”				wycofany w 1919
„Smeul”				zatonął 16 kwietnia 1917

Dane taktyczno-techniczne

Okręty były niewielkimi torpedowcami o długości całkowitej 36,78 metra, szerokości 3,45 metra i zanurzeniu 0,9 metra^[1][2] . Wyporność normalna wynosiła 56 ton^[1][2] . Jednostki napędzane były przez silniki sprzężone o mocy 540 KM, do których parę dostarczał jeden kocioł lokomotywowy^[1][2] . Prędkość maksymalna napędzanych jedną śrubą okrętów wynosiła 16 węzłów^{[1][2] [uwaga 1]}. Okręty zabierały zapas 7 ton węgla^[2] [4].

Na uzbrojenie artyleryjskie jednostek składały się dwa pięciolufowe działka rewolwerowe Hotchkiss M1873 kalibru 37 mm L/17^[1][2] . Okręty wyposażone były w dwie dziobowe wyrzutnie torped kalibru 356 mm i minę wytykową^[1][2] .

Załoga pojedynczego okrętu składała się z 20 oficerów, podoficerów i marynarzy^[2] [4].

Służba

Wszystkie torpedowce typu Năluca zostały wcielone do składu Marina Regală Română w 1888 roku^[2] . W 1907 roku na dwóch z nich (NMS „Năluca” i NMS „Sborul”) zdemontowano jedno z działek rewolwerowych kalibru 37 mm, instalując w zamian karabin maszynowy kalibru 8,8 mm^[2] [4]. Podczas I wojny światowej NMS „Smeul” zatonął u ujścia Dunaju po wejściu na minę 16 kwietnia 1917 roku^[2] [4]. Pozostałe okręty zostały wycofane ze służby w 1919 roku^[2] .

Uwagi

1. Brassey 1892 ↓, s. 258 podaje, że okręty osiągały prędkość 21 węzłów, zaś według Jane 1970 ↓, s. 333 prędkość maksymalna wynosiła 20 węzłów.

Przypisy

1. Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 419.
2. Gogin 2023 ↓.
3. Brassey 1892 ↓, s. 258.
4. Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 421.

Bibliografia

• Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860–1905. Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene M. Kolesnik (red.). London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
• Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
• Ivan Gogin: NĂLUCA torpedo boats (1888). Navypedia. [dostęp 2023-04-27]. (ang.).
• Jane’s Fighting Ships 1905/6. Fred T. Jane (red.). New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).
• The Naval Annual, 1892. T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1892. (ang.).