Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tamaryna siodłata[7] (Saguinus fuscicollis) – gatunek ssaka naczelnego z rodziny pazurkowcowatych (Callithrichidae).
Saguinus fuscicollis | |||
(Spix, 1823) | |||
S. fuscicollis w parku Reserva Nacional Tambopata w Peru | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Podrodzaj | |||
Gatunek |
tamaryna siodłata | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[6] | |||
Zasięg występowania | |||
Gatunek po raz pierwszy formalnie opisał w 1823 roku niemiecki przyrodnik Johann Baptist von Spix nadając mu nazwę Midas fuscicollis[1]. Miejsce typowe wedługo oryginalnego opisu to obszar „niedaleko wsi St. Pauli lub Olivença w lasach pomiędzy rzekami Solimöens i Içato” (łac. Vitam degit prope pagum St. Pauli sive Olivença in sylvis flumina Solimöens inter et Iça intermediis)[1], ograniczone w 1977 roku przez Philipa Hershkovitza do obszaru w pobliżu São Paulo de Olivenga ale na południe od rzeki Solimões, Brazylia[8][9][10]. Trzy syntypy zebrane przez Spixa znajdują się w zbiorach Zoologische Staatssammlung München: zamontowane skóry z czaszką w środku dwóch dorosłych osobników o nieznanej płci (sygnatury ZSM 12 i 13) oraz zamontowana skóra z czaszką w środku dorosłej samicy (sygnatura ZSM 5)[11].
Takson umieszczany w rodzaju Leontocebus[12] lub Saguinus[13][10]; przynależność rodzajowa wymaga dalszych badań[10]. Dużą część gatunków w obrębie rodzaju Saguinus traktowano dawniej jako podgatunki S. fuscicolls[9]. Molekularna analiza genetyczna przeprowadzona w 2011 roku wykazała, że traktowane jako podgatunki taksony lagonotus, tripartitus, nigrifrons i weddelll są odrębnymi gatunkami[14]. Podgatunki ze środkowej części brazylijskiej Amazonii nie doczekały się jeszcze podobnych analiz opartych na genetyce molekularnej i domyślnie pozostają podgatunkami L. fuscicollis[12].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają cztery podgatunki[12]. Podstawowe dane taksonomiczne podgatunków (oprócz nominatywnego) przedstawia poniższa tabelka:
Podgatunek | Oryginalna nazwa | Autor i rok opisu | Miejsce typowe | Holotyp |
---|---|---|---|---|
S. f. avilapiresi | Saguinus fuscicollis avilapiresi | Hershkovitz, 1966 | Ujście Boca Lago de Tefe, rzeka Solimões, Amazonas, Brazylia[3][15]. | Skóra i czaszka dorosłej samicy (sygnatura AMNH M-78959) ze zbiorów Amerykańskiego Muzeum Historii Naturalnej; okaz zebrany 15 lipca 1928 roku przez rodzinę Olalla[3][15][16]. |
S. f. mura | Saguinus fuscicollis mura | Röhe, J.D. Silva, Sampaio & Rylands, 2009 | Campina Tupana, na północ (na lewym brzegu) dopływu rzeki Tupana do rzeki Madera, międzyrzecze najniższego (najbardziej na północ) biegu rzek Madera i Purús, 4°09′26,5″S 60°07′56,0″W, Amazonas, Brazylia[4][17]. | Skóra, czaszka, szkielet pozaczaszkowy i próbki tjanek miękkich dorosłego samca (sygnatura INPA 5666) ze zbiorów Instituto Nacional de Pesquisas da Amazônia; okaz zebrany 3 lipca 2007 roku przez Fabio Röhe[4]. |
S. f. primitivus | Saguinus fuscicollis primitivus | Hershkovitz, 1977 | Rzeka Juruá, Amazonas, Brazylia[5][17]. | Skóra i czaszka dorosłej samicy ze zbiorów Muzeum Narodowego Brazylii; okaz schwytany żywcem 17 kwietnia 1957 roku przez C. Lako i wystawiony w Jardim Zoológico do Rio de Janeiro, po śmierci przekazany Muzeum Narodowemu Brazylii[5]. |
Tamaryna siodłata występuje w zależności od podgatunku[12][7]:
Długość ciała (bez ogona) około 21 cm, długość ogona około 32 cm; masa ciała średnio 333 g (n = 23)[23][13]. Barwa bardzo zmienna, głównie ciemnobrązowa z delikatnym jasnobrązowym lub płowożółtym marmurkowaniem na grzbiecie, tworzącym wyraźnie wyróżnione „siodło”; ogon ciemnobrązowawo-czarny; policzki pokryte białymi włosami. Jeden z podgatunków jest w całości biały. Czoło, ciemię i policzki mają długie futro. W przeciwieństwie do niektórych spokrewnionych gatunków, nie ma wąsów.
Owady, pająki, małe jaszczurki, młode ptaki, ptasie jaja, pędy, owoce, nektar i kwiaty.
1-2, rzadziej 3 młode w miocie, po ciąży trwającej 140-145 dni.
Długość życia ponad 10 lat. Dobrze się wspina, jest bardzo zwinna, ale nie lubi wody; z populacji rozdzielonych systemami rzecznymi rozwinęło się wiele oddzielnych podgatunków. Żyje w małych grupach. Samce tamaryn są dobrymi ojcami - asystują przy porodzie, pomagają wychować młode, opiekują się nimi pomiędzy posiłkami oraz myją je i czyszczą.
Gatunek liczny i szeroko rozprzestrzeniony. Nie stwierdzono istotnych czynników zagrażających stabilności populacji. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. least concern ‘najmniejszej troski’)[6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.