Taika
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Taika (jap. 大化 wielka zmiana) - nazwa ery w Japonii (645–650), a także reform przeprowadzonych w tym okresie. Pierwsza era japońska.
Po zamachu stanu w 645 roku, w którego wyniku zginął Iruka Soga, wnuk Umako Soga, cesarzowa Kōgyoku abdykowała i zakończyła się hegemonia rodu Soga. Na tron cesarski wstąpił Kōtoku, a jego następcą został Tenji.
Rozpoczęto reformy, które nazwano Taika-no kaishin (jap. 大化の改新 reformy ery Taika), które realizowano przez kilkadziesiąt lat. Według Nihon-shoki, wydany przez cesarza w 646 roku edykt o reformie składał się z czterech artykułów. Głównym celem reform było zniesienie autonomii rodów i wprowadzenie absolutnej władzy cesarza, polegającej na kontroli nad ziemią i ludem. Ziemia stała się własnością cesarza, który wszystkim Japończykom przydzielał działki uprawne (system nadziału ziemi, arch. handen-sei). Podatki od nadziału miały być źródłem utrzymania rodziny cesarskiej, dworu i administracji.