T’aejo (1335–1408)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
T’aejo (kor. 태조, chiń. 太祖; ur. 27 października 1335, zm. 24 maja 1408), Ri Sŏng Gye – założyciel koreańskiej dynastii Ri, władca Korei (Joseon) w latach 1392–1398.
Imię koreańskie | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
władca Korei | |||||||||
Okres | |||||||||
Poprzednik |
Kongyang | ||||||||
Następca |
Chŏngjong | ||||||||
Dane biograficzne | |||||||||
Dynastia | |||||||||
Data i miejsce urodzenia |
27 października 1335 | ||||||||
Data i miejsce śmierci |
24 maja 1408 | ||||||||
Ojciec |
Ri Ja Chun | ||||||||
Matka |
Uihye | ||||||||
Żona |
królowa Sindŏk | ||||||||
|
Jego ojciec Ri Ja Chun był niskiej rangi mongolskim urzędnikiem narodowości koreańskiej. Jego matka Królowa Uihye była Chinką z regionu Shandong.
Ri Sŏng Gye służył w armii Koryŏ i wspiął się po szczeblach kariery, uczestnicząc w kampaniach przeciwko zewnętrznym najazdom[1]. Zyskując coraz większe wpływy doprowadził do upadku poprzedniej dynastii w 1392 roku. Obejmując rządy jako król T’aejo przywrócił krajowi nazwę Chosŏn (조선), ustanowił neokonfucjanizm oficjalną doktryną państwową[1], przeniósł też stolicę do Seulu (wówczas Hansŏng)[2]. W 1398 roku, podczas sporu między swoimi synami, abdykował; zmarł w 1408 roku.