Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tętnica szyjna wewnętrzna (łac. arteria carotis interna, ang. internal carotid artery) – w anatomii człowieka główne naczynie zaopatrujące przednią część mózgowia w krew tętniczą. Biegnie od miejsca podziału tętnicy szyjnej wspólnej (3-4 kręg szyjny) do podstawy czaszki.
Tętnica szyjna wewnętrzna biegnie przez szyję tranzytem nie oddając żadnych gałęzi. Początkowo na krótkim odcinku biegnie w trójkącie tętnicy szyjnej, bocznie i z tyłu w stosunku do tętnicy szyjnej zewnętrznej. Powyżej trójkąta biegnie w przestrzeni przygardłowej biegnąc przyśrodkowo. Dalej tętnica wchodzi do kanału tętnicy szyjnej znajdującego się w części skalistej kości skroniowej, w bruździe na kości klinowej przechodzi przez zatokę jamistą. Po stronie przyśrodkowej od wyrostka pochyłego przedniego zawraca ku górze i tyłowi ulegając podziałowi na końcowe odgałęzienia.
W Terminologia Anatomica z 1998 r. podzielono tętnicę na cztery części: "szyjną", "skalistą", "jamistą" oraz "mózgową"[1][2]. W zastosowaniach klinicznych korzysta się z klasyfikacji podziału na odcinki tętnicy szyjnej wewnętrznej zaproponowanej w 1996 r. przez Bouthilliera[3], opisującej siedem segmentów naczynia, każdy oznaczony indentyfikatorem alfanumerycznym: C1 szyjny, C2 skalisty, C3 otworu poszarpanego, C4 jamisty, C5 klinowy, C6 oczny oraz C7 łączący. Nomenklatura Bouthilliera używana jest powszechnie przez neurochirurgów, neuroradiologów i neurologów. Segmenty dzielone są dodatkowo w oparciu o anatomiczne i mikrochirurgiczne punkty charakterystyczne w otaczającej naczynie anatomii. Alternatywny podział oparty na rozwoju embriologicznym zaproponował Pierre Lasjaunias[4] ze współpracownikami, będący nieoceniony, jeśli chodzi o wyjaśnienie wielu wariantów anatomicznych budowy tętnicy szyjnej wewnętrznej. Starsza klasyfikacja, oparta na pionierskich pracach Fishera, ma aktualnie znaczenie historyczne[5].
Wyróżnia się następujące segmenty tętnicy szyjnej wewnętrznej:
Tylko końcowy odcinek tętnicy oddaje gałęzie. Tylko w kanale tętnicy szyjnej oddaje drobne naczynia do jamy bębenkowej, opony twardej i przysadki mózgowej.
Po oddaniu tętnicy ocznej z końcowego odcinka odchodzą gałęzie, które zaopatrują mózgowie, współtworząc z tętnicami kręgowymi koło tętnicze mózgu.
W części szyjnej tętnica jest skąpo unerwiona poprzez gałęzie zwoju szyjnego górnego i nerwu językowo-gardłowego. W obrębie czaszki jest unerwiona głównie przez nerw szyjno-tętniczy wewnętrzny pochodzący ze zwoju szyjnego górnego. Nerw ten tworzy wokół tętnicy splot szyjno-tętniczy wewnętrzny.
W rzadkich przypadkach tętnica jest po jednej stronie bardzo cienka, również rzadko po jednej stronie może być nieobecna, wówczas zastępuje ją druga tętnica szyjna wewnętrzna lub gałęzie tętnicy szczękowej po tej samej stronie. Możliwe jest bezpośrednie odejście od aorty lub przebieg przyśrodkowy w stosunku do tętnicy szyjnej zewnętrznej. Rzadko niektóre gałęzie tętnicy szyjnej zewnętrznej odchodzą od tętnicy szyjnej wewnętrznej.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.