Su-17 (1949)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Su-17 (ros. Су-17, Самолёт R) – radziecki doświadczalny myśliwiec frontowy, który w założeniu miał być zdolny do osiągania prędkości dźwięku w locie poziomym. Była to pierwsza na świecie maszyna, w której zastosowano system ewakuacji pilota, polegający na odstrzeliwaniu części dziobowej samolotu wraz z kabiną pilota. Po oddzieleniu się kapsuły, pilot mógł opuścić ją przy użyciu klasycznego wyrzucanego fotela. Wybudowano tylko jeden prototyp maszyny, który nigdy nie wzniósł się w powietrze, a cały program został anulowany.
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | |||
Typ |
myśliwiec frontowy | ||
Konstrukcja |
metalowa | ||
Załoga |
1 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd |
1 x silnik turboodrzutowy TR-3 | ||
Ciąg |
46 kN | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość |
9,95 m | ||
Długość |
15,253 m | ||
Wysokość |
4,52 m | ||
Powierzchnia nośna |
27,5 m² | ||
Masa | |||
Własna |
5 932 kg | ||
Startowa |
7 390 kg (prototyp) | ||
Paliwa |
1000 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. |
1 152 km/h na wys. 10 000 m (prototyp) | ||
Pułap |
15 500 m (prototyp) | ||
Zasięg |
550 km | ||
Rozbieg |
460 m | ||
Dobieg |
755 m | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
2 x Działko N-37 | |||
Użytkownicy | |||
ZSRR | |||
|