![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2c/Etrier_sch%25C3%25A9ma.png/640px-Etrier_sch%25C3%25A9ma.png&w=640&q=50)
Strzemiączko
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Strzemiączko (łac. stapes) – jedna z trzech kosteczek słuchowych (ossicula auditoria), wraz z nimi jest odpowiedzialne za przekazywanie drgań błony bębenkowej do ucha wewnętrznego. Strzemiączko jest najmniejszą kością ciała ludzkiego, mającą długość około 3 mm.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2c/Etrier_sch%C3%A9ma.png/640px-Etrier_sch%C3%A9ma.png)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/56/Stapes_human_ear.jpg/640px-Stapes_human_ear.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c1/Gray918.png/150px-Gray918.png)
W ewolucji po raz pierwszy strzemiączko pojawiło się jako przekształcenie kości gnykowo-żuchwowej u wczesnych tetrapodów. Najstarsze znane strzemiączko odnaleziono u późnodewońskiej akantostegi[1]. Badania rozwoju zarodkowego oraz szereg form kopalnych dowodzą, że w drodze kolejnych przekształceń w linii prowadzącej do ssaków zminiaturyzowane kości oddzieliły się od żuchwy i zostały wciągnięte do ucha środkowego[2]. Strzemiączko występujące u niessaczych tetrapodów bywa nazywane kolumienką (łac. columella auris)[3].
U ssaków strzemiączko ma wyraźną budowę strzemienia (stąd nazwa). W jego budowie wyróżnia się głowę strzemiączka (caput stapedis), odnogę donosową (crus rostrale) i odnogę doogonową (crus caudale), które tworzą podstawę strzemiączka (basis stapedis)[4] osadzoną w okienku przedsionka (fenestra vestibuli).
Dla celów otochirurgii w chirurgii strzemiączka dzieli się ono na 2 części:
- suprastruktura strzemiączka – obejmująca główkę i odnogi (przednią i tylną)
- infrastruktura strzemiączka – którą jest podstawa (płytka) strzemiączka.