Loading AI tools
oficyna wydawnicza Świadków Jehowy i organizacja non-profit reprezentująca ich prawnie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strażnica – Towarzystwo Biblijne i Traktatowe (pop. Towarzystwo Strażnica) – korporacje prawne reprezentujące przed władzami świeckimi zbory Świadków Jehowy. Towarzystwo Strażnica zostało powołane do prowadzenia działalności religijnej, edukacyjnej i humanitarnej[1]. Głównym jego celem jest rozgłaszanie dobrej nowiny o Królestwie Bożym, przede wszystkim za pośrednictwem druku[2]. Towarzystwo Strażnica jest oficyną wydawniczą Świadków Jehowy, zajmuje się wydawaniem i tłumaczeniem „Strażnicy”, „Przebudźcie się!”, Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata oraz innych publikacji Świadków Jehowy.
Członkami Towarzystwa Strażnica mogą zostać wyłącznie osoby zaproszone, przy czym o członkostwie nie decyduje wysokość składanych dobrowolnych datków. Zarówno zarząd tej korporacji prawnej, jak również jej członkowie, wspierają Ciało Kierownicze Świadków Jehowy[1].
16 lutego 1881 roku założyciel ruchu Badaczy Pisma Świętego Charles T. Russell, wraz z grupą kilku osób, w celu nadania rozmachu prowadzonej przez nich działalności kaznodziejskiej powołał korporację prawną „Zion’s Watch Tower Tract Society” (Towarzystwo Traktatowe – Strażnica Syjońska). Korporacja ta miała samodzielnie wydawać czasopismo „Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa” oraz umożliwiała otrzymywanie datków na prowadzenie działalności kaznodziejskiej. Początkowo była to niezarejestrowana korporacja, której prezesem został William H. Conley, wiceprezesem był Joseph Lytel Russell, a rzeczywistym liderem był C.T. Russell, sekretarz i skarbnik. William Conley przeznaczył na ten cel 3500 dolarów (70%) z ogólnej sumy 5000 dolarów kapitału założycielskiego. Pozostałą część wyłożyli: Joseph L. Russell 1000 $ (20%) i Charles Taze Russell 500 $ (10%)[3]. Decyzją sędziego Fredericka Hilla Colliera 15 grudnia 1884 roku „Towarzystwo Traktatowe – Strażnica Syjońska” zostało prawnie zarejestrowane[uwaga 1][2][4], a Charles T. Russell został jego prezesem. W składzie pierwszego zarządu znaleźli się ponadto William I. Mann – wiceprezes, Maria F. Russell – sekretarz i skarbnik, oraz członkowie zarządu: William C. McMillan, John B. Adamson i J.F. Smith[5].
Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania (Pensylwańskie Towarzystwo Biblijne i Traktatowe – Strażnica) została zarejestrowana w roku 1884 zgodnie z Prawem o niedochodowych stowarzyszeniach Wspólnoty Pensylwanii (ang. Nonprofit Corporation Law of the Commonwealth of Pennsylvania). Jest to instytucja niedochodowa, z której działalności nikt nie może czerpać korzyści osobistych[uwaga 2][6]. 19 września 1896 roku korporacja zmieniła nazwę na „Towarzystwo Biblijne i Traktatowe – Strażnica”, gdyż z czasem zaczęło udostępniać czytelnikom różne przekłady Biblii[7]. 15 kwietnia 1898 roku C.T. Russell scedował prawa własności do spółki Tower Publishing Company, która w latach 1887–1898 odpowiadała za wydawanie „Strażnicy Syjońskiej” na „Towarzystwo Biblijne i Traktatowe – Strażnica”[3].
4 marca 1909 roku z powodu przeprowadzki Biura Głównego z Allegheny do Brooklynu w Nowym Jorku jaka nastąpiła 31 stycznia, założono „Stowarzyszenie Kazalnicy Ludowej” (ang. Peoples Pulpit Association)[8]. Korporację tę założono, ponieważ stowarzyszenie Watch Tower Bible and Tract Society zarejestrowane w stanie Pensylwania nie mogło posiadać nieruchomości ani majątku trwałego, jak również prowadzić działalności w stanie Nowy Jork. Wydawała ona co miesiąc serię traktatów nazwaną „Kazalnica ludowa” (od 1909), „Pismo dla każdego” (od 1911), a później „Miesięcznik Badaczy Pisma Świętego” (od 1913). W roku 1939 korporacja ta zmieniła nazwę na „Zarejestrowane Towarzystwo Biblijne i Traktatowe – Strażnica”. W 1955 roku nadano obecną nazwę „Zarejestrowane Nowojorskie Towarzystwo Biblijne i Traktatowe – Strażnica” (Watchtower Bible and Tract Society of New York, Inc.)[9].
Obie korporacje miały od początku jednego prezesa, który kierował działalnością Świadków Jehowy (Badaczy Pisma Świętego). Do roku 1971 zarząd Towarzystwa był jednoznaczny z Ciałem Kierowniczym. Korporacje te są narzędziami prawnymi podlegającymi Ciału Kierowniczemu Świadków Jehowy, natomiast członkowie zarządu i prezes nie wchodzą w skład Ciała Kierowniczego[10][11][9].
Do zarządu Towarzystwa Strażnica wchodzą osoby, które zdaniem Świadków Jehowy należą do grona 144 000 mających nadzieję na życie w niebie. Jedyną osobą spoza tego grona zasiadającą w zarządzie był Hayden C. Covington, który członkiem zarządu Towarzystwa Strażnica został wybrany w roku 1940, a w latach 1942–1945 był jego wiceprezesem. Chcąc jednak dostosować się do wymogu, by wszyscy członkowie zarządu korporacji pensylwańskiej należeli do 144 000, złożył rezygnację z tej funkcji. W jego miejsce członkiem zarządu został Lyman A. Swingle, a Frederick W. Franz został wiceprezesem korporacji[10].
Począwszy od stycznia 1885 roku zwoływane są doroczne walne zgromadzenia „Pensylwańskiego Towarzystwa Biblijnego i Traktatowego – Strażnica”[10]. Do 2016 roku włącznie odbywały się one w Sali Zgromadzeń Świadków Jehowy w Jersey City w stanie New Jersey i były transmitowane do różnych części świata[12]. W 2017 roku walne zgromadzenie zostało przeprowadzane w audytorium Biura Głównego w Warwick[13]. 3 października 2020 roku odbyło się – w związku z pandemią COVID-19 w trybie wideokonferencji – 136. doroczne zgromadzenie statutowe. „Duchowa część programu” została nagrana i wyemitowana w audycji TV Broadcasting w styczniu[14] i w lutym 2021 roku w serwisie internetowym jw.org (w poprzednich latach odbywała się ona w Sali Zgromadzeń Świadków Jehowy w Newburgh).
Na zgromadzeniach statusowych ogłasza się wydanie nowych publikacji, filmów i aplikacji elektronicznych, informuje o usprawnieniach i sprawozdaniach organizacyjnych, uściśleniu nauk biblijnych oraz myśli przewodnich (tekstu rocznego) na następny rok[15]. Od roku 2024 na każdym zgromadzeniu statutowym wydawana jest nowa pieśń oparta na corocznej myśli przewodniej[16]. Kolejne 141. doroczne zgromadzenie statutowe odbędzie się 4 października 2025 roku[17].
Od początku swojej działalności Towarzystwo Strażnica zajmowało się wydawaniem Biblii i publikacji biblijnych w różnej formie. Drukowano czasopisma, książki, różne przekłady Pisma Świętego, jak również produkowano filmy, czy też dokonywano nagrań dźwiękowych dostępnych kiedyś na płytach gramofonowych, a dziś na nośnikach cyfrowych[18]. Wydrukowało już około 40 miliardów publikacji biblijnych[1].
Towarzystwo Strażnica posiada ponad 6000 wolontariuszy – tłumaczy i personelu pomocniczego[uwaga 3][19] w przeszło 400 Biurach Tłumaczeń w przeszło 150 krajach[20], dzięki czemu publikacje biblijne są dostępne bezpłatnie w przeszło 1090 językach, w tym w 106 językach migowych[uwaga 4][21] oraz dodatkowo w ponad 50 wydaniach brajlowskich lub innych wersjach dla niewidomych i niedowidzących[22]. Strona internetowa jw.org zawiera materiały, filmy i publikacje biblijne do bezpłatnego pobrania w przeszło 1090 językach (serwis zawiera też ponad 860 pełnych wersji językowych), co stawia jw.org na pierwszym miejscu pod względem liczby tłumaczeń. Niektóre krótkie filmy o działalności Świadków Jehowy opublikowano w setkach języków[23]. W 2024 roku roku film Dlaczego warto studiować Biblię? był dostępny w prawie 1000 wersjach językowych[24]. Uruchomiona 6 października 2014 roku telewizja internetowa JW Broadcasting dostępna jest w przeszło 300 językach[25].
Głównym czasopismem wydawanym przez Towarzystwo Strażnica jest „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. Charles Taze Russell zaczął wydawać „Strażnicę” od lipca 1879 roku w języku angielskim, początkowo w nakładzie 6000 egzemplarzy[26]. Bezpłatne czasopismo to ukazuje się w 444 językach (również online) (wydania specjalne w ponad 780 językach[27]) w dwóch edycjach: do studium i do rozpowszechniania. Edycja do studium osiąga nakład 13 825 000, a edycja do rozpowszechniania 21 734 000 egzemplarzy[28].
Siostrzane bezpłatne czasopismo „Przebudźcie się!” ukazuje się od 1919 roku. Jest ono publikowane (również online) w 252 wersjach językowych, w nakładzie 16 265 000 egzemplarzy[29][26].
Od roku 1914 Towarzystwo Strażnica wydało ponad 100 książek o tematyce biblijnej. Niektóre z nich miały na celu podnoszenie kwalifikacji głosicieli, inne zostały przeznaczone do objaśniania podstawowych nauk biblijnych, a jeszcze inne objaśniały poszczególne księgi biblijne[26].
Podręcznikami, którymi posługiwano się do prowadzenia studiów biblijnych, były w tym czasie książki: Harfa Boża (wydana w 1921, po polsku w 1924, w nakładzie 5 800 000 egz. w 36 językach), Niech Bóg będzie prawdziwy (1946, po polsku 1950, w nakładzie 18 400 000 egz. w 56 językach), Prawda, która prowadzi do życia wiecznego (1968, po polsku 1969), Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi (1982, po polsku 1984), Wiedza, która prowadzi do życia wiecznego (1995), Czego naprawdę uczy Biblia? (2005)[26][30], Czego nas uczy Biblia? (2015, po polsku 2018)[31] i Już zawsze ciesz się życiem! – interaktywny kurs biblijny (2020, po polsku 2021)[32].
Książka Prawda, która prowadzi do życia wiecznego, którą posługiwano się do roku 1982, ukazała się w nakładzie ponad 107 milionów egzemplarzy, w 120 językach[30]. W roku 1982 opublikowano podręcznik Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi, który ukazał się w nakładzie ponad 81 milionów egzemplarzy w 132 językach[14]. Opublikowana w 1995 roku książka Wiedza, która prowadzi do życia wiecznego osiągnęła nakład pona 100 milionów egzemplarzy w 167 językach[14]. W roku 2005 opublikowano książkę Czego naprawdę uczy Biblia?[26]. W roku 2014 osiągnęła ona nakład około 238 milionów egzemplarzy, w 272 językach[30], a w 2020 już 299 milionów egzemplarzy w 294 językach[14]. W 2015 roku opublikowano podręcznik Czego nas uczy Biblia?, który ukazał się w nakładzie 61 milionów egzemplarzy w 370 językach. W 2021 roku wydano interaktywny podręcznik Już zawsze ciesz się życiem! – interaktywny kurs biblijny w ponad 710 językach[14].
Począwszy od roku 1890 Towarzystwo Strażnica rozpoczęło druk Biblii, korzystając z usług komercyjnych firm drukarskich. Pierwszym wydanym przekładem był The New Testament Newly Translated and Critically Emphasised Josepha B. Rotherhama (wyd. II) z roku 1864. W roku 1902 Towarzystwo Strażnica wydało Biblię paralelną Holmana (Linear Parallel Edition) w nakładzie 5000 egzemplarzy. Zawierała ona dodatek „Pomoce do berejskiego badania Pisma Świętego”, w którym znalazły się odsyłacze do publikacji Towarzystwa Strażnica z lat 1895–1901. Tekst tej Biblii pochodził z Biblii króla Jakuba i Revised Version[uwaga 5][33][34].
W roku 1907 opublikowano specjalną edycję Pisma Świętego, zawierającą przedruk Biblii króla Jakuba, oraz 500-stronicowy dodatek nazwany „Berejskim podręcznikiem nauczycieli biblijnych”, zawierający m.in. komentarze do wielu wersetów, odsyłacze do publikacji Towarzystwa Strażnica, skorowidz tematyczny, listę wersetów nieautentycznych, tabele chronologiczne i 12 map. To wydanie Biblii nazwano „Biblią nauczycieli” albo „Wydaniem Badaczy Pisma Świętego”[33][34].
W grudniu 1926 roku rozpoczęto druk przekładów biblijnych na własnych maszynach drukarskich, a pierwszym samodzielnie wydrukowanym przekładem był The Emphatic Diaglott dokonany przez Benjamina Wilsona. Tłumaczenie to pochodziło z roku 1864 i było międzywierszowym dosłownym przekładem tekstu greckiego Johanna J. Giersbacha[33]. Prawa do jego wyłącznego wydawania nabyto w roku 1902. Od roku 1942 do 1992 Towarzystwo Strażnica wydrukowało i przekazało do rozprowadzenia 1 858 368 egzemplarzy Biblii króla Jakuba z 1611 roku. Wydanie to uzupełniono przypisami[10]. W latach 1944–1992 wydrukowano i rozpowszechniono 1 039 482 sztuk przekładu American Standard Version z roku 1901[35].
W roku 1972 Towarzystwo Strażnica wydało przekład Biblii w języku angielskim The Bible in Living English (Biblia w żywej angielszczyźnie) – tłumaczenie nieżyjącego już Stevena T. Byingtona, w którym imię Boże oddano w formie Jehowa[36]. W 1997 roku Towarzystwo Strażnica wydało w języku rosyjskim Biblię Makarego, przekład dokonany przez archimandrytę Makarego (Głuchariowa) i Gierasima Pietrowicza Pawskiego. Przekład ten powstawał stopniowo w kilku etapach w XIX wieku. W około 3500 miejscach używa on imienia Bożego w formie Jehowa[37].
W latach 1950–1960 w sześciu tomach ukazało się pierwsze wydanie Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata, tłumaczenia dokonanego przez Komitet Przekładu Biblii Nowego Świata Świadków Jehowy. W roku 1961 wydano zrewidowane wydanie jednotomowe tego przekładu. Dwa lata później wydano Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata w językach: francuskim, hiszpańskim, holenderskim, niemieckim, portugalskim i włoskim, rozpoczynając w ten sposób tłumaczenie tego przekładu na inne języki[38]. Do 2024 roku ukazał się on w nakładzie ponad 280 milionów egzemplarzy, w ponad 300 językach w całości lub w częściach[39][40].
W roku 1978 i w roku 1986 Towarzystwo Strażnica wydało przekład Biblii w języku tagalskim, a w roku 1980 w języku cebuańskim należące do Filipińskiego Towarzystwa Biblijnego. W roku 1993 wydano Biblię w języku tajskim z roku 1988 w przekładzie Tajlandzkiego Towarzystwa Biblijnego[41].
Począwszy od roku 1983 w niektórych językach wydawano również Biblie zawierające Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata oraz Stary Testament w popularnym przekładzie w tym samym języku. Wydania te opublikowano w językach: szwedzkim (rok 1983, ST z popularnego szwedzkiego przekładu Biblii z 1917), cebuańskim (1993, ST z przekładu Filipińskiego Towarzystwo Biblijnego), ilokańskim (1993, ST z przekładu Filipińskiego Towarzystwa Biblijnego), tagalskim (1993, ST z przekładu Filipińskiego Towarzystwa Biblijnego), chińskim (1995, ST z popularnego chińskiego przekładu Biblii), chiński pismem uproszczonym (1995, ST z popularnego chińskiego przekładu Biblii), chorwackim (1999, ST z przekładu Đuro Daničicia), serbskim – alfabet łaciński (1999, ST z przekładu Lujo Bakoticia), serbskim – grażdanka (1999, ST z przekładu Lujo Bakoticia), rosyjskim (2001, ST z Przekładu synodalnego), malgaskim (2003, ST z przekładu protestanckiego), słoweńskim (2004, ST z przekładu Antonína Chráski), syngaleskim (2004, ST z Biblii wydanej przez Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne [1916]) oraz bułgarskim (2005, ST ze zrewidowanego przekładu Petko Sławejkowa z roku 1938)[41].
Łącznie do 2024 roku Towarzystwo Strażnica wydrukowało przeszło 250 milionów egzemplarzy różnych przekładów Biblii[1] w przeszło 300 językach[42][43][40][44].
W serwisie jw.org, oprócz Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata (w przeszło 300 językach), udostępnionych jest także 12 innych przekładów biblijnych w 7 językach, a w darmowej aplikacji JW Library setki przekładów w przeszło 380 językach.
Towarzystwo Strażnica przeprowadza również rozmaite kursy i szkolenia biblijne. Od roku 1943 wprowadziło intensywny program szkolenia prowadzony w Biblijnej Szkole Strażnicy – Gilead, z którego skorzystało ponad 9000 Świadków Jehowy. Absolwenci Szkoły Gilead usługują jako misjonarze lub w inny sposób wspierają ogólnoświatową działalność kaznodziejską[1].
Oprócz kursów przeznaczonych dla Świadków Jehowy Towarzystwo Strażnica organizuje również nieodpłatne kursy czytania i pisania dla osób chętnych posiąść tę sztukę, wykorzystując opracowany w tym celu podręcznik „Przykładaj się do czytania i pisania”, dostępny w 123 językach. Świadkowie Jehowy pomogli nauczyć się czytać i pisać jakimś 250 tys. osób[45]. Na przykład w Meksyku od 1946 roku do 2014 na kursach Towarzystwa Strażnica ponad 152 tysiące osób opanowało umiejętność czytania i pisania. Kursy te w Meksyku są organizowane głównie w języku hiszpańskim. W roku 2013 zostały one zorganizowane również dla przedstawicieli ośmiu tubylczych grup, którzy nauczyli się czytać i pisać w swoich językach rodzimych[46]. W Ghanie z kursów nauki czytania i pisania od roku 1986 do 2011 skorzystało przeszło 9000 osób, w Mozambiku od 1996 do 2011 roku 19 tysięcy osób, w Zambii od roku 2001 do 2011 nauczono czytać i pisać blisko 12 tysięcy osób[47].
Towarzystwo Strażnica organizuje i udziela również pomocy humanitarnej i materialnej głównie dla Świadków Jehowy i osób zainteresowanych, jak też w mniejszym stopniu dla osób postronnych, które ucierpiały na skutek tragedii[48] – zarówno tych spowodowanych przez człowieka, jak to miało miejsce w wypadku ludobójstwa w Rwandzie w roku 1994, czy też katastrof spowodowanych przez żywioły, jak w wypadku trzęsienia ziemi na Haiti w roku 2010 oraz wielu innych klęsk żywiołowych[1]. W tym celu na skutek zaistniałej potrzeby tworzy się Komitety Pomocy Doraźnej. Organizują one pomoc doraźną, która szybko może pojawić się na miejscu katastrofy[49]. Podstawowe artykuły żywnościowe, woda, artykuły medyczne, ubrania oraz środki czystości są dostarczane najczęściej ciężarówkami z napisem „Świadkowie Jehowy – pomoc humanitarna”.
Pierwsza akcja niesienia pomocy materialnej na dużą skalę została zapowiedziana przez Nathana H. Knorra we wrześniu 1945 roku dla współwyznawców z Europy Środkowej, dotkniętych skutkami II wojny światowej. Począwszy od stycznia 1946 roku docierała ona do współwyznawców z Austrii, Belgii, Bułgarii, Czechosłowacji, Danii, Finlandii, Francji, Grecji, Holandii, Niemiec, Norwegii, Polski, Rumunii, Węgier, Wielkiej Brytanii i Włoch, jak również dla współwyznawców z Chin i Filipin. Akcja niesienia pomocy była udzielana przez dwa i pół roku do sierpnia 1948 roku, w tym czasie wysłano około 300 ton żywności, 450 ton ubrań oraz ponad 124 tysiące par obuwia[50].
Tylko od połowy 2011 do połowy 2012 roku akcjami niesienia pomocy z powodu klęsk żywiołowych objęto współwyznawców w Japonii, Brazylii, Republice Konga, Demokratycznej Republice Konga, Wenezueli, Filipinach, Kanadzie, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Fidżi, Ghanie, Stanach Zjednoczonych, Argentynie, Mozambiku, Nigerii, Beninie, Dominikanie, Etiopii, Kenii, Malawi, Papui-Nowej Gwinei, Rumunii, Mali, Sierra Leone, Tajlandii, Czechach, Sri Lance, Sudanie, Tanzanii, Zimbabwe i Burundi[51]. Poza pomocą doraźną udzielaną z powodu klęsk żywiołowych od 1991 roku zorganizowano ponad 70 celowych misji medycznych w 13 krajach. W ramach pomocy humanitarnej przeprowadzono ponad 50 tysięcy konsultacji medycznych oraz rozprowadzono wśród potrzebujących setki ton artykułów[52]. W roku służbowym 2018 i 2019 katastrofy dotknęły ponad 900 000 Świadków Jehowy, ponad 15 000 ich domów i 700 Sal Królestwa zostało uszkodzonych lub zniszczonych. W tym okresie na pomoc humanitarną Świadkowie Jehowy wydali 49,5 miliona dolarów[53]. W 2020 roku przeprowadzono akcje niesienia pomocy z powodu 204 klęsk żywiołowych[54]. Również w 2020 roku w związku z pandemią COVID-19 powołano ponad 950 Komitetów Pomocy Doraźnej, które najbardziej potrzebującym dostarczają żywność i podstawowe lekarstwa, na które przeznaczono ponad 25 milionów dolarów[55]. W roku 2021 przeprowadzono ponad 200 akcji związanych z pomocą humanitarną dla poszkodowanych głównie przez klęski żywiołowe[56]. Od 24 lutego 2022 roku rozpoczęto organizowanie pomocy dla Świadków Jehowy z Ukrainy, uchodźców – ofiar inwazji Rosji[57].
Świadkowie Jehowy posługują się nie tylko pierwszą korporacją założoną bezpośrednio przez Charlesa T. Russella o nazwie Pensylwańskie Towarzystwo Biblijne i Traktatowe – Strażnica. W różnych krajach świata posługują się również innymi korporacjami prawnymi założonymi później. Niektóre z tych korporacji w swoich nazwach zawierają słowa „Watch Tower”, „Watchtower” (w języku polskim „Strażnica”) lub ich odpowiednik w języku lokalnym[1].
Niektóre korporacje prawne Świadków Jehowy:
W celu spełnienia wymogów prawnych Świadkowie Jehowy tworzyli w różnych krajach podobne korporacje, traktowane jako Biura Oddziałów Świadków Jehowy. W Stanach Zjednoczonych założono m.in.:
W celu administrowania Salami Zgromadzeń i innymi budynkami utworzono osobowości prawne dla poszczególnych obiektów w różnych amerykańskich stanach.
30 czerwca 1914 roku w Londynie zarejestrowano International Bible Students Association (IBSA, „Międzynarodowe Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego”), które reprezentowało europejskich Badaczy Pisma Świętego[67].
W Polsce Świadków Jehowy reprezentuje prawnie zarejestrowany związek wyznaniowy:
| Lp. | Lata kadencji | Prezes korporacji pensylwańskiej | Lp. | Lata kadencji | Prezes korporacji nowojorskiej |
|---|---|---|---|---|---|
| 0. | 1881–1884 | William Henry Conley[uwaga 6][uwaga 7] | |||
| 1. | 1884–1916 | Charles Taze Russell | 1. | 1909–1916 | Charles Taze Russell |
| 2. | 1917–1942 | Joseph Franklin Rutherford | 2. | 1917–1942 | Joseph Franklin Rutherford |
| 3. | 1942–1977 | Nathan Homer Knorr | 3. | 1942–1977 | Nathan Homer Knorr |
| 4. | 1977–1992 | Frederick William Franz | 4. | 1977–1992 | Frederick William Franz |
| 5. | 1992–2000 | Milton George Henschel | 5. | 1992–2000 | Milton George Henschel |
| 6. | 2000–2014 | Don Alden Adams | 6. | 2000–2011 | Max H. Larson |
| 7. | od 2014 | Robert Ciranko | 7. | 2011–2019 | Leon Weaver Jr |
| 8. | od 2019 | Harold L. Corkern |
| Lp. | Lata kadencji | W korporacji pensylwańskiej | Lp. | Lata kadencji | W korporacji nowojorskiej |
|---|---|---|---|---|---|
| 0. | 1881–1884 | Charles Taze Russell | |||
| 1. | 1884–1896 | Maria F. Russell | |||
| 2. | 1896–1902 | Ernest C. Henninges | |||
| 3. | 1903–1947 | William E. Van Amburgh | 1. | 1909–1947 | William E. Van Amburgh[uwaga 8] |
| 4. | 1947–1983 | Grant Suiter | 2. | 1947–1983 | Grant Suiter |
| 5. | 1983–2001 | Lyman A. Swingle | 3. | 1983–2001 | Lyman A. Swingle |
| 6. | od 2001 | Richard E. Abrahamson | 4. | 2001–2019 | Gerald F. Simonis |
| 5. | od 2019 | Mark L. Questell |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
