Stanisław Wielowiejski

Stanisław Adrian Wielowiejski herbu Półkozic (ur. 1733, zm. ?) – generał major wojsk koronnych^[1] od 1792.

Stanisław Adrian Wielowiejski

Półkozic
Generał major
Data urodzenia	1773
Data śmierci	1797
Przebieg służby
Główne wojny i bitwy	Wojna polsko-rosyjska
Odznaczenia

Służbę wojskową rozpoczął w styczniu 1748 jako kadet w Regimencie Dragonii im. Królowej, gdzie awansował na podchorążego. W 1753 przeszedł do regimentu karabinierów saskich, awansując tam kolejno na porucznika (1757) i rotmistrza (1760). Od 1768 służył w 4 Regimencie Pieszym Buławy Wielkiej Koronnej^{[potrzebny przypis]} jako kwatermistrz i major (1772^[2]). W 1775 powrócił^{[potrzebny przypis]} do regimentu dragonii (przekształconego w 1789 w 1 Pułk Przedniej Straży im. Królowej), w którym awansował do stopnia pułkownika (1783^[2]).

Wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej w 1792. Dowodził strażą tylną w czasie bitwy pod Dubienką. 10 sierpnia 1792 awansował na generała majora. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari^[3].

W insurekcji 1794 roku Tadeusz Kościuszko, pamiętając o jego odwadze umieścił go w składzie Rady Najwyższej Narodowej. Wielowiejski nominacji nie przyjął i przeszkadzał jednostkom polskim, pozostającym poza kordonem rozbiorczym w przenikaniu do powstania.

Przypisy

1. Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. II, Pruszków 2001, s. 246.
2. Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 383.
3. Krzysztof Filipow, Order Virtuti Militari 1792-1945, Warszawa 1990, s. 18.

Bibliografia

• Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-71-88-500-8.
• Antoni Trębicki Opisanie Sejmu ekstraordynaryjnego podziałowego roku 1793 w Grodnie. O rewolucji roku 1794, opracował i wstępem poprzedził Jerzy Kowecki, Warszawa 1967