Stanisław Dunikowski

Stanisław Dunikowski (ur. 27 lutego 1893 w Bolanowicach, zm. 16 września 1969 w Niemczech Zachodnich) – polski duchowny rzymskokatolicki.

Stanisław Dunikowski

Kapelan, kanonik
Data i miejsce urodzenia	27 lutego 1893 Bolanowice, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	16 września 1969 Niemcy Zachodnie
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat

Życiorys

Urodził się 27 lutego 1893 w Bolanowicach^[1]. Otrzymał sakrament święceń i został kapłanem rzymskokatolickim. Po wybuchu I wojny światowej był kapelanem Legionów Polskich^[2]. Był wikariuszem parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Spytkowicach^[3]. Od 1927 do 1942 był kapłanem w Rabce Zdroju, gdzie posługiwał w zdrojowej kaplicy św. Teresy od Dzieciątka Jezus^[2]. W tym czasie był katechetą w Prywatnym Gimnazjum Sanatoryjnym Męskim dr. Jana Wieczorkowskiego w Rabce^[4]. Zainicjował powstanie tam domu wypoczynkowego dla zakonnic Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia z Krakowa^[5]. Otrzymał tytuł kanonika^[1]. Udzielał się w działalności miejscowego oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża^[2]. Po wybuchu II wojny światowej i wkroczeniu Niemiec do Rabki, w połowie września 1939 został członkiem rady gminy^[6]. W trakcie okupacji niemieckiej zaangażował się w działalność konspiracyjną w ramach Związku Walki Zbrojnej – później Armii Krajowej, był kapelanem Obwodu ZWZ/AK Rabka, którego spotkania odbywano w domu księdza, wilii „Tereska”^[7]. W tym czasie organizował pomoc dla poszkodowanych^[8]. W związku z tym został aresztowany przez Niemców 28 czerwca 1942^[9][10][2]. Od 1942 do 1945 był więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych Auschwitz-Birkenau, Groß-Rosen, Sachsenhausen, Dachau^[1]. Posiadał stopień wojskowy kapitana^[11].

Po wojnie pozostał na emigracji w Niemczech Zachodnich. Posługiwał w Clausthal^[12], w obozie dla Polaków w Bielefeld^[13]. Zmarł 16 września 1969^[2].

Przypisy

1. Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 19-20, s. 133, Lipiec 1971. Koło Lwowian w Londynie.
2. Kamil Kowalczyk: Miejsca kultu religijnego w Rabce Zdroju. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy, 2003, s. 155-156, 232. ISBN 83-7216-390-1.
3. Księża Wikarzy. parspy.cal24.pl. [dostęp 2018-10-07].
4. Marek Świder, Maria Marta Urlińska. Prywatne Gimnazjum Sanatoryjne Męskie dr. Jana Wieczorkowskiego w Rabce (1924–1939). „Studia Paedagogica Ignatiana”. Nr 19, s. 237-238, 2016. ISSN 2450-5358.
5. Historia domu. faustyna.pl. [dostęp 2018-10-07].
6. Michał Rapta, Wojciech Tupta, Grzegorz Moskal: Mroczne sekrety willi „Tereska” 1939-1945. Wadowice: Grafiko, 2009, s. 84-85. ISBN 978-83-60817-33-9.
7. Michał Rapta, Wojciech Tupta, Grzegorz Moskal: Mroczne sekrety willi „Tereska” 1939-1945. Wadowice: Grafiko, 2009, s. 91. ISBN 978-83-60817-33-9.
8. Dariusz Gacek: Beskid Wyspowy. Przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 288. ISBN 978-83-62460-25-0.
9. Michał Rapta, Wojciech Tupta, Grzegorz Moskal: Mroczne sekrety willi „Tereska” 1939-1945. Wadowice: Grafiko, 2009, s. 210. ISBN 978-83-60817-33-9.
10. Władysława Anna Jamróz: 25-lecie parafii św. Teresy w Rabce Zdroju. niedziela.pl, 2003. [dostęp 2018-10-07].
11. Spis ilustracji. „Nasza Przyszłość”. Tom 67, s. 294, 1887.
12. Historia naszej Misji. pmk-braunschweig.de. [dostęp 2018-10-07].
13. Polska Misja Katolicka w Bielefeld. pmk-bielefeld.de. [dostęp 2018-10-07].