Smółka (medycyna)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Smółka (łac. meconium) – pierwsze stolce w życiu noworodka o dużej gęstości, lepkości i ciemnym zabarwieniu zanikające około czwartej doby życia.
Ten artykuł dotyczy fizjologii człowieka. Zobacz też: inne znaczenia słowa „Smółka”. |
Smółka zaczyna gromadzić się w jelitach około 4-5 miesiąca życia płodowego. Składają się na nią wody płodowe, maź płodowa, złuszczony nabłonek śluzówki przewodu pokarmowego, enzymy trawienne, bilirubina i biliwerdyna oraz cholesterol[1]. W mukowiscydozie gęsta smółka może być przyczyną niedrożności smółkowej jelit[1]. Opóźnione oddawanie smółki występuje również w chorobie Hirschsprunga.