Siwy Kocioł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siwy Kocioł (Szczepanowy Lej) – jaskinia położona w masywie Małołączniaka w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich, jedno z ostatnich dużych odkryć jaskiniowych w Tatrach. Wejście do niej znajduje się na wysokości 1827 metrów n.p.m. w leju krasowym, położonym blisko krawędzi ściany, jaką Kotliny opadają do Baranich Schodów, a później do Niżniej Świstówki[1]. Długość jaskini wynosi 1318 metrów, a jej deniwelacja 295 metrów[2].
 Otwór jaskini | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
1318 m |
| Rozciągłość pozioma |
90 m |
| Głębokość |
295 m |
| Deniwelacja |
295 m |
| Wysokość otworów |
1827 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
200 m |
| Ekspozycja otworów |
ku N |
| Data odkrycia |
16 lipca 2005 roku |
| Odkrywca |
F. Filar i P. Orawiec |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.71 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°14′32″N 19°55′13″E | |
Siwy Kocioł jest typową jaskinią o rozwinięciu pionowym. Jej wstępne partie mają charakter zawaliskowy. Dalej znajduje się 47-metrowa Studnia Szczepana (obok jest wejście do Ślepego Komina i położonej obok niego Bocznej Sali), od której odgałęzia się ciąg nazwany z powodu intensywnego przewiewu powodującego dudnienie Transformatorem. Za nim znajduje się Salka z Pawiem, Zacisk Kryptologów i Studnia Enigma (22 metry głębokości). Dalsze partie Siwego Kotła są kruche i niebezpieczne, co znalazło odzwierciedlenie w niektórych nazwach (Maszynka do mięsa, Próg Rzeźników, Krwawa Salka) pochodzących od kontuzji, jakich doznali eksplorujący ją grotołazi, spowodowanych spadających kamieniami. Dalej znajduje się Studnia Dżihad (74 metry głębokości). W bok odchodzi ciąg do Sali Intensywnej Terapii i ciąg do Sali Grzechotników, natomiast poniżej znajduje się Sala Mudżahedinów i Studnia Feniksa (81 metrów) kończąca się zawaliskiem z jeziorkiem. Jest to najniższy punkt jaskini.
Według przeprowadzonych pomiarów ta część jaskini prawdopodobnie łączy się z jaskinią Śnieżna Studnia. W przypadku połączenia obu jaskiń deniwelacja Śnieżnej Studni wzrosłaby do około 800 metrów, choć brak przewiewu na dnie Siwego Kotła nie zapowiada łatwej eksploracji[3][1].
W jaskini brak jest szaty naciekowej. Przepływa przez nią kilka stałych cieków i znajduje się kilka zbiorników wody w postaci kałuż i jeziorek. Największe z nich to jeziorko w Sali Grzechotników i jeziorko w najgłębszym punkcie jaskini. Deszcz podziemny występuje w Bocznej Sali. Najprawdopodobniej woda z Siwego Kotła spływa do położonej niżej Śnieżnej Studni[1].
Jaskinia została odkryta w roku 2005 przez członków Speleoklubu Tatrzańskiego w leju krasowym, którym wcześniej interesował się tragicznie zmarły grotołaz Szczepan Masny (jego imieniem nazwano jedną ze studni w jaskini). Osiągnięto wtedy głębokość 98 metrów. Dalsza eksploracja miała miejsce na przełomie lat 2007 i 2008, kiedy to Filip Filar i Michał Parczewski odnaleźli drogę w głąb masywu i zjechali na obecne dno jaskini. Do roku 2008 odkrycie Siwego Kotła zachowywane było w tajemnicy.
Nazwa Siwy Kocioł została przeniesiona z nazwy wcześniej wspomnianego leja, z którego w zimie wydobywały się kłęby siwej pary. Jej autorem jest Paweł Orawiec, współodkrywca jaskini[3].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
