Siekańce
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Siekańce – drobne kawałki ołowiu lub żelaza, którymi nabijano garłacze lub działa np. szrotownice.
Służyły do rażenia z małej odległości siły żywej nieprzyjaciela. Używany przez wojsko jako pocisk w czasach poprzedzających produkcję śrutu.