Shōhaku Soga
japoński malarz / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Shōhaku Soga (jap. 曽我 蕭白 Soga Shōhaku; ur. 1730, zm. 1781[1][2][3]) – japoński malarz.
Data urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data śmierci | |||
Narodowość | |||
Dziedzina sztuki | |||
|
Urodził się w Kioto w rodzinie kupieckiej o nazwisku Miura (三浦左)[2]. Studiował u Keiho Takedy (1673–1755), pomniejszego twórcy szkoły Kanō, wnuka Sanraku Kanō[2]. Tworzył monochromatyczne obrazy w stylu suiboku-ga, nawiązujące do twórczości artysty z okresu Muromachi, Dasoku Sogi[1][2][3]. Przyjął nawet jako swój pseudonim jego nazwisko[1].
Uważany jest za najbardziej oryginalnego spośród ekscentrycznych artystów okresu Edo, swoim zachowaniem lekceważył istniejące normy społeczne, a jego sztuka uważana była za dziwaczną[2]. Malował grubymi, spontanicznymi pociągnięciami pędzla[1][3], przedstawiając pejzaże oraz postaci z legend i folkloru[3]. Jego obrazy zapełniają groteskowe postaci o przerysowanej mimice, kościotrupy i szaleńcy, wyłamujące się z kanonów estetycznych i prądów dominujących w XVIII-wiecznym malarstwie japońskim[2].