Rzopik
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
LO vz. 37 – lekki schron czechosłowacki przystosowany do prowadzenia ognia bocznego zwany popularnie rzopikiem (řopík, ŘOPík - zgodnie z Ředitelství obranných prací (ŘOP)).
Ten artykuł od 2016-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Obiekty vz.37 powstały na podstawie oryginalnej czechosłowackiej koncepcji. Były zminimalizowaną wersją ciężkich bunkrów TO. Od strony nieprzyjaciela była umieszczona gruba ściana szersza od samego schronu. Dzięki temu strzelnice umieszczone w ścianach bocznych były dobrze chronione przed ogniem z przedpola. Strzelnice składały się z metalowych pancerzy, dzięki czemu były znacznie wytrzymalsze. Do obrony bezpośredniej służyły wyrzutniki granatów. Bunkry budowano na przeciwstoku lub obudowywano murem kamiennym i obsypywano ziemią tworząc niewielkie wzniesienie.
Wybudowano łącznie ponad 9000 schronów wzór 37. Według planów do końca 1939 r. miało zostać wybudowanych łącznie 16000 rzopików. Nie zostały one wykorzystane, gdyż na mocy układ monachijskiego Czechosłowacja pozwoliła III Rzeszy na zajęcie Kraju Sudetów.