Ruś Nowogrodzka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ruś Nowogrodzka[1] (ros. Новгородская земля, staroruski Новгородская земьля, staronordyjski Gardariki „kraj grodów”), zwana też Górną Rusią lub Ziemią Nowogrodzką – najstarsze znane wschodniosłowiańskie państwo założone przypuszczalnie przez Ruryka ok. 862 roku. Moment ten jest uważany za początek historii Rusi. Za panowania Olega Mądrego, ok. 884 r. doszło do przyłączenia Rusi Kijowskiej do Rusi Nowogrodzkiej. Z przyczyn geopolitycznych stolica państwa Olega została jednak wkrótce przeniesiona z Nowogrodu do Kijowa.
ok. 860–1478 | |
Ustrój polityczny |
monarchia |
---|---|
Stolica | |
Data powstania |
ok. 860 |
Data likwidacji | |
Władca | |
Język urzędowy | |
Religia dominująca | |
brak współrzędnych |
Ruś Nowogrodzka zaistniała jako państwo ponownie w okresie rozbicia dzielnicowego Rusi Kijowskiej. Z czasem w państwie o ustroju feudalnym rozwinęła się specyficzna forma demokracji i Księstwo Nowogrodzkie przekształciło się w tzw. „Republikę Nowogrodzką” (zw. też Rzecząpospolitą Nowogrodzką, ros. Новгородская феодальная республика). W 1478 r. Ruś Nowogrodzka została włączona do Wielkiego Księstwa Moskiewskiego.