![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c6/WP-Hymenophyllum-Exkursion_nach_Berdorf_%2528Luxemburgexkursion%2529_011.jpg/640px-WP-Hymenophyllum-Exkursion_nach_Berdorf_%2528Luxemburgexkursion%2529_011.jpg&w=640&q=50)
Rozpłochowate
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rozpłochowate (Hymenophyllaceae) – rodzina paproci z monotypowego rzędu rozpłochowców Hymenophyllales. Zaliczanych jest tu ok. 650 gatunków łączonych w dwa rodzaje (rozpłoch Hymenophyllum i włosocień Trichomanes)[4] lub na 9 (w tym drugim przypadku dzielony na mniejsze rodzaje jest Trichomanes sensu lato)[2]. Rośliny te są spotykane na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, jednak z wyłączeniem rozległych obszarów z przynajmniej okresową suchą porą roku. Najbardziej zróżnicowane są w tropikalnych, górskich lasach mglistych oraz w wilgotnych lasach strefy umiarkowanej. W klimacie chłodniejszym spotykane bywają utrzymujące się wegetatywnie nitkowate gametofity, nie tworzące sporofitów[4] (tak jest w przypadku środkowoeuropejskich stanowisk włosocienia delikatnego Vandenboschia speciosa, który jest jedynym przedstawicielem rodziny w Polsce)[5].
![]() Hymenophyllum tunbrigense | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Klasa | |||
Podklasa | |||
Rząd |
rozpłochowce | ||
Rodzina |
rozpłochowate | ||
Nazwa systematyczna | |||
Hymenophyllaceae Mart. Consp. Regn. Veg.: 3. 1835[2] | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
Hymenophyllum Sm.[3] | |||
| |||
|
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e2/Vandenboschia_auriculata_Amami.jpg/640px-Vandenboschia_auriculata_Amami.jpg)
Paprocie te w dużej części są epifitami lub epilitami, poza tym rosną na ziemi, zwykle w siedliskach cienistych i wilgotnych[6], osłoniętych od ruchu powietrza (np. w szczelinach i rozpadlinach skalnych)[7]. Wyróżniają się cienkimi liśćmi, stąd bywają określane jako „paprocie bibułkowe”. Mimo dużych wymagań siedliskowych bywają uprawiane w paludariach i szklarniach[7].