Robert Burbon-Parmeński
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Robert Hugo Rajner Aleksy Ludwik Henryk Deodat Eliasz Pius Maria Burbon-Parmeński, wł. Roberto Ugo Ranieri Alexis Luigi Enrico Deodato Elias Pio Maria di Burbone-Parma e Piacenza (ur. 7 sierpnia 1909 w Baden, zm. 25 listopada 1974 w Wiedniu) – głowa rodu Burbonów parmeńskich, pretendent do tronów byłego Królestwa Etrurii i Księstwa Parmy w latach 1959–1974.
Pretendent do tronu Parmy i Piacenzy | |
Okres |
od 27 lipca 1959 |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci |
25 listopada 1974 |
Miejsce spoczynku | |
Ojciec | |
Matka |
Maria Anna Habsburg-Lotaryńska |
Rodzeństwo |
Elżbieta, Maria Franciszka, Karol Ludwik, Franciszkek Alfons, Joanna Izabela, Alicja, Maria Krystyna |
Odznaczenia | |
Urodził się jako drugi z synów Eliasza (1880–1959), pretendenta do tronów Etrurii i Parmy, oraz jego żony Marii Anny Habsburg-Lotaryńskiej (1882–1940), tytularnej księżniczki cieszyńskiej. Miał siedmioro rodzeństwa, w tym braci: starszego Karola Ludwika (1905–1912) i młodszego Franciszka Alfonsa (1913–1939) oraz siostry: starsze Elżbietę (1904–1983) i Marię Franciszkę (1906–1994), młodsze Joannę Izabelę (1916–1949), Alicję (1917–2017) i Marię Krystynę (2025–2009).
Wraz ze śmiercią starszego brata, 26 września 1912 otrzymał od ojca tytuł księcia Piacenzy, przysługujący zwykle dziedzicznemu księciu Parmy. Pretensje do tronów byłych Etrurii i Parmy odziedziczył po zmarłym ojcu 27 lipca 1959. Zmarł bezżennie i bezdzietnie, a posiadane tytuły odziedziczył po nim stryj Ksawery (1889–1977).