Richard O’Kane
amerykański kontradmirał / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Richard Hetherington „Dick” O’Kane (ur. 2 lutego 1911 w Dover w stanie New Hampshire, zm. 16 lutego 1994 w Petalumie) – amerykański kontradmirał (Rear Admiral), podczas II wojny światowej najskuteczniejszy amerykański dowódca okrętu podwodnego, który w okresie dowodzenia USS „Tang” (15 października 1943 – 24 października 1944) w stopniu komandora – zatopił 24 statki japońskie o łącznym tonażu 93.824 BRT[1]. Przed objęciem dowództwa USS „Tang”, służył pod komendą Dudleya „Musha” Mortona, jako pierwszy oficer na najsłynniejszym amerykańskim okręcie podwodnym II wojny światowej – USS „Wahoo”, w rejsach które przyniosły „Wahoo” miano „One-Sub Wolf Pack” („jednookrętowe wilcze stado”). Odznaczony m.in. Medalem Honoru – najwyższym amerykańskim odznaczeniem wojennym. Absolwent United States Naval Academy.
24 zwycięstwa | |||
Rear Admiral | |||
Data i miejsce urodzenia |
2 lutego 1911 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 lutego 1994 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby |
1934–1957 | ||
Siły zbrojne | |||
Stanowiska |
I oficer USS „Wahoo” | ||
Główne wojny i bitwy | |||
Odznaczenia | |||
|
Zmarł 16 lutego 1994, został pochowany na Cmentarzu Narodowym Arlington. Jego imię nosi niszczyciel USS „O’Kane” (DDG-77).