Réseau express régional d’Île-de-France
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Réseau express régional d’Île-de-France, RER (z fr. Szybka Sieć Regionalna Île-de-France) – regionalna sieć kolejowa wokół aglomeracji paryskiej.
kolej aglomeracyjna | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Lokalizacja | |||
Operator | |||
Liczba linii |
5 | ||
Lata funkcjonowania |
od 1962 | ||
Infrastruktura | |||
Długość sieci |
571 km | ||
Liczba stacji |
246 | ||
| |||
Strona internetowa |
RER wokół paryskiego regionu Île de France jest systemem kolejowym spełniającym zarówno rolę szybkiej kolei miejskiej jak też kolei regionalnej. W tak dużym organizmie miejskim granice zacierają się. W tym celu rozwinięto niezależną od metra sieć tuneli o skrajni kolejowej, z górną siecią trakcyjną. Dzięki temu pociągi mogą pokonywać obszar miejski, w którym niemożliwe, ze względów urbanistycznych (cenna struktura historyczna) było wykonanie tras inną metodą. Z tych też względów bywa nazywany dużym metrem, w odróżnieniu od starej sieci metra zasilanej z trzeciej szyny o mniejszej skrajni. Pociągi RATP poruszają się po torach miejskich RATP i torach kolei głównej SNCF.
Zaczątkiem sieci była zelektryfikowana linia do miasta Sceaux, którą przedłużono pod miastem tworząc linię B. Powstała wtedy centralna stacja Châtelet-Les Halles. Zasadnicza struktura RER została zbudowana w latach 1962–1977, jako zakrojona na szeroką skalę inwestycja komunikacyjna, która charakteryzuje się obszernymi, położonymi na dużej głębokości stacjami.
Sieć RER jest dalej rozwijana - nowa linia E została uruchomiona w 1999 r. (przeprowadzono ją 30 m poniżej ziemi, wydrążono dla niej najgłębszy tunel pod Paryżem). W 2006 r. sieć RER składała się z 5 linii: A, B, C, D i E. Linie te mają warianty zakończeń oznaczane literami i cyframi, np. B2.
RER ma 246 stacji, a długość linii wynosi 571 km (stan na 2006). Blisko 60 km tras biegnie pod ziemią (głównie część centralna sieci). Na terenie miasta Paryża znajdują się 33 stacje.