Korona początkowo bardzo luźna i smukła, ze stromo wzniesionymi, cienkimi, dość regularnie ułożonymi konarami, natomiast u starszych drzew silniej sklepiona o kulistym zarysie, z głównymi gałęziami odchodzącymi promieniście w górę. Osiąga 35 m wysokości.
Mocny, rośnie prosto, w dolnej części z niezbyt licznymi gałęziami. Kora gruba, szorstka, koloru popielatoszarego, wyraźnie bruzdowana, często odpadająca małymi płytkami.
Długości 8-11 cm, szerokości około 5 cm. Podłużne, z wrębami, mają ogonki długości 2,5 cm, opadają na zimę. Na obu końcach równomiernie klinowato zwężone, po obu stronach z siedmioma - dziewięcioma niejednakowej wielkości klapami, rozdzielonymi przez ostro zbiegające zatoki. Blaszki liścia zwykle tylko do połowy wcięte. Klapy okrągławe lub delikatnie zaostrzone, z małym ząbkiem na szczycie. Często jednak całkiem tępe. Wierzchnia strona liścia jest ciemnozielona i błyszcząca (młode liście są szorstkie i lekko owłosione). Spodnia jaśniejsza i pokryta miękkim meszkiem, który utrzymuje się przez cały okres wegetacyjny.
Żołędzie dojrzewają dopiero w drugim roku. Owalne, 2,5 cm długości, brązowe osadzone w zdrewniałej miseczce pokrytej włosowatymi łuskami.
Rośnie w miejscach o łagodnym, śródziemnomorskim klimacie, występuje przeważnie do 800 m n.p.m., w południowej części zasięgu do 1500 m n.p.m. Rośnie na glebach obojętnych lub lekko kwaśnych. Czasami bywa sadzony w parkach i ogrodach, niekiedy dziczeje.
Drewno dębu burgundzkiego jest dość mocne i twarde. Pod względem jakości odpowiada ono drewnu większości innych dębów i jest stosowane w produkcji mebli[5].
Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI:10.1371/journal.pone.0119248, PMID:25923521, PMCID:PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).