![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6e/Monilia_fructigena1_2006-08-24.jpg/640px-Monilia_fructigena1_2006-08-24.jpg&w=640&q=50)
Pseudosklerocjum
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pseudosklerota, pseudosklerocjum (łac. pseudosclerotium) – zwarta struktura zawierająca fragmenty gleby lub organów roślin poprzerastane strzępkami grzybów[1].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6e/Monilia_fructigena1_2006-08-24.jpg/640px-Monilia_fructigena1_2006-08-24.jpg)
Pseudoskleroty pełnią rolę przetrwalników. Tworzy je wiele grzybów pasożytniczych. Powstają np. na opadłych na ziemię i gnijących owocach jabłoni, grusz czy śliw, zainfekowanych przez paciornicę owocową (Monilinia fructigena). Pseudoskleroty takie przezimowują, a wiosną powstają na nich sporodochia wytwarzające bezpłciowo zarodniki konidialne, które infekują owoce i pędy drzew, wywołując brunatna zgniliznę drzew ziarnkowych. Na pseudosklerotach tej paciornicy, które przezimowały przynajmniej dwukrotnie, mogą powstawać apotecja, w których wytwarzane są zarodniki płciowe – askospory[2].
Prawdziwa sklerota (sklerocjum) odróżnia się tym, że zbudowana jest wyłącznie ze strzępek grzyba[3].
Czasami pseudoskleroty nie opadają na ziemię, lecz pozostają na drzewach, np. jabłoni, śliw czy grusz. Ulegają wyschnięciu i skurczeniu i zwykle sczernieniu. Tego typu pseudoskleroty nazywane są mumiami[4].