Przebicie do Śródmieścia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Przebicie do Śródmieścia – nieudana próba przebicia niemieckiego pierścienia wokół oblężonego Starego Miasta, podjęta przez oddziały Armii Krajowej w trakcie powstania warszawskiego 1944 roku.
II wojna światowa, powstanie warszawskie | |||
Ulica Bielańska w Warszawie – miejsce natarcia oddziałów Grupy „Północ” | |||
Czas |
31 sierpnia 1944 | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
okolice pl. Bankowego i pl. Żelaznej Bramy w Warszawie | ||
Terytorium | |||
Przyczyna |
próba ewakuacji oddziałów Grupy „Północ” ze Starego Miasta do Śródmieścia | ||
Wynik |
zwycięstwo III Rzeszy | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
brak współrzędnych |
W nocy z 30 na 31 sierpnia 1944 oddziały AK uderzyły z dwóch stron na niemieckie pozycje oddzielające warszawską Starówkę od Śródmieścia. Celem natarcia było wybicie korytarza, którym broniące Starego Miasta oddziały Grupy „Północ” mogłyby zostać ewakuowane do Śródmieścia. Na skutek złego rozpoznania i braku skutecznej synchronizacji polskie natarcia zakończyły się jednak niepowodzeniem i ciężkimi stratami. W rezultacie główne siły Grupy „Północ” były zmuszone przeprowadzić w następnych dniach odwrót kanałami do Śródmieścia.