Długość ciała (bez ogona) 24,3–41,5cm, długość ogona 18,3–32,5cm; masa ciała 0,66–2,2kg[27][29][30].
Rodzaj zdefiniował w 1804 roku francuski zoologAnselme Gaëtan Desmarest w rozdziele poświęcinym tabeli metodycznej ssaków, opublikowanym w publikacji w nowym słowniku historii naturalnej w zastosowaniu do sztuki pod redakcją Jeana-Francoisa-Pierre'a Detervillego[24]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) kanguroszczur myszaty (P. tridactylus).
Etymologia
Potorous (Potorus, Potoroiis, Potoroo, Patoroo): rodzima nazwa Potoroo oznaczająca w Nowej Południowej Walii ‘kanguroszczura’[31].
Hypsiprymnus (Hypsiprimnus, Hypsirymnus): gr.ὑψιπρυμνοςhupsiprumnos ‘o wysokiej rufie”’ (tj. wysoko w tyle; aluzja do nieproporcjonalnego rozwoju ud i tylnych nóg), od ὑψι hupsi ‘na wysokości, wysoki’; πρυμνος prumnos ‘tylna część’[32]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Didelphis potoruF. Meyer, 1793 (= Didelphis tridactylaKerr, 1792).
Myorthius: etymologia nieznana, autor nie podał znaczenia nazwy rodzajowej[33]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Didelphis tridactylaKerr, 1792.
Potoroops: rodzaj PotorooBerthold, 1827 (kanguroszczur); gr.ωψōps, ωπος ōpos ‘wygląd’[34]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Hypsiprymnus platyopsGould, 1844.
północno-wschodnia Wiktoria (East Gippsland, góry Barry) i południowo-wschodnia Nowa Południowa Walia (South East Forests National Park i Yambula State Forest); zakres wysokości: 100–1100 m n.p.m.
nieregularnie od południowo-wschodniego Queenslandu wzdłuż wybrzeża do południowej Wiktorii, południowo-wschodniej Australii Południowej i Tasmanii, z wieloma wyspami
współczesne okazy znane z południowo-zachodniej Australii Zachodniej; szczątki kopalne znalezione na wybrzeżu Australii Zachodniej (od okolic Albany na północ przez Wheatbelt do co najmniej okolic Geraldton) i Australii Południowej (Półwysep Eyre’a i Wyspa Kangura)
Autentyczność taksonów opisanych przez kontrowersyjnego[21] australijskiego herpetologaRaymonda Hosera jest kwestionowana przez władze teriologiczne i herpetologiczne oraz ICZN; zachodzi potrzeba dalszych badań nad ważnością tego taksonu[22].
T.F. Flannery:Phylogeny of the Macropodoidea: a study inconvergence. W:G. Grigg, P.J. Jarman & I. Hume (redaktorzy):Kangaroos, Wallabies and Rat-Kangaroos.Sydney:Surrey Beatty and Sons,1989,s.25. ISBN978-0-949324-23-8.(ang.).
F.S. Szalay:Evolutionary history of the marsupials and an analysis of osteological characters.Cambridge:Cambridge University Press,1994,s.43. DOI: 10.1017/CBO9780511565571. ISBN978-0-511-56557-1.(ang.).
N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby:Potorous longipes Seebeck & P. G. Johnston, 1980.[w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line].American Society of Mammalogists.[dostęp 2023-08-08].(ang.).
Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz:Polskie nazewnictwo ssaków świata.Warszawa:Muzeum i Instytut Zoologii PAN,2015,s.15. ISBN978-83-88147-15-9.(pol.•ang.).
M. Eldridge & G. Frankham:Family Potoroidae (Bettongs and Potoroos). W:D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy):Handbook of the Mammals of the World.Cz.5:Monotremes and Marsupials.Barcelona:Lynx Edicions,2015,s.627–628. ISBN978-84-96553-99-6.(ang.).
D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy):Genus Potorous.[w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line].Johns Hopkins University Press,2005.[dostęp 2020-10-26].
K.M. Helgen & E.G. Veatch:Recently Extinct Australian Marsupials and Monotremes. W:D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy):Handbook of the Mammals of the World.Cz.5:Monotremes and Marsupials.Barcelona:Lynx Edicions,2015,s.29. ISBN978-84-96553-99-6.(ang.).
Class Mammalia. W:Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)):All the Mammals of the World.Barcelona:Lynx Edicions,2023,s.62. ISBN978-84-16728-66-4.(ang.).
N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby:Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy.[w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line].American Society of Mammalogists.[dostęp 2023-08-08].(ang.).