Początkowy prąd zwarciowy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Początkowy prąd zwarciowy – wartość skuteczna składowej okresowej prądu zwarciowego w pierwszej chwili zwarcia.
Podstawowy wzór służący do obliczenia symetrycznego, początkowego prądu zwarcia trójfazowego ma postać:
gdzie:
- – napięcie znamionowe sieci na poziomie którego doszło do zwarcia,
- – zastępcza zwarciowa impedancja (domyślnie dla sieci składowej symetrycznej),
- – współczynnik korekcyjny zastępczej siły elektromotorycznej obwodu zwarciowego.
Wartość ta odgrywa ważną rolę w obliczeniach zwarciowych i jest jedną z wielkości charakteryzujących zwarcie. Analogiczną definicję wprowadza się dla miejsca zwarcia. Wartość skuteczna składowej okresowej prądu zwarcia w pierwszej chwili zwarcia jest nazywana początkowym prądem zwarcia.
Na podstawie wartości początkowego prądu zwarciowego, wyznacza się pozostałe wielkości charakteryzujące przebieg prądu zwarciowego (wielkości zwarciowe).
W zależności od przeznaczenia obliczeń zwarciowych wyznacza się:
- Największy spodziewany prąd zwarciowy początkowy – który stanowi podstawę doboru obciążalności zwarciowej urządzeń.
- Najmniejszy spodziewany prąd zwarciowy początkowy – obliczany w celu sprawdzenia czułości zabezpieczeń, np. dla sprawdzenia czy „samoczynne wyłączanie zasilania” dla celów ochrony przeciwporażeniowej następuje w wymaganym czasie.
W przypadku największej spodziewanej wartości początkowego prądu zwarcia oblicza się inne parametry charakteryzujące przebieg prądu zwarciowego (Prąd zwarciowy udarowy, prąd zwarciowy zastępczy cieplny). Natomiast w drugim przypadku zazwyczaj wystarcza wyznaczenie najmniejszego spodziewanego prądu zwarciowego początkowego. Mówiąc o prądzie zwarciowym początkowym ma się na myśli największy spodziewany prąd zwarciowy początkowy, a jeżeli chodzi o najmniejszy spodziewany prąd zwarciowy początkowy, należy to wyraźnie podkreślić.