Piętro halne
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Piętro halne, zwane też piętrem alpejskim – obszar występowania łąk wysokogórskich zwanych halami. Panuje tu klimat umiarkowanie zimny. Poniżej znajduje się piętro kosówki, a powyżej piętro turni. W Polsce piętro alpejskie występuje tylko w Tatrach, Karkonoszach oraz Beskidzie Żywieckim. W Tatrach położone jest mniej więcej pomiędzy 1800 m n.p.m., a 2300 m n.p.m., a w Beskidzie Żywieckim i Karkonoszach znajduje się niżej – w Beskidzie Żywieckim na wysokości 1650-1725 m n.p.m. i obejmuje tylko wierzchołek Babiej Góry (Diablak), a w Karkonoszach na wysokości 1450-1603 m n.p.m. i obejmuje głównie szczyty Śnieżki i Wielkiego Szyszaka.
Najpełniej rozwinięte jest piętro alpejskie w Tatrach. Nie wszędzie znajduje się ono na tej samej wysokości, duże znaczenie mają lokalne warunki. I tak np. po północnej stronie Świnicy czy Giewontu położone jest ono dużo niżej, do czego przyczynia się silne zacieniające działanie tych potężnych masywów górskich.