Loading AI tools
polski historyk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Biliński[uwaga 1] (ur. 2 września 1974 w Krakowie) – polski historyk historiografii i kultury, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego, nauczyciel historii i historii sztuki w I Liceum Ogólnokształcącym im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: historia najnowsza Polski[2] | |
Alma Mater |
Akademia Pedagogiczna im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie |
profesor nadzwyczajny | |
Uczelnia |
W 1998 ukończył studia magisterskie z historii na Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. W 2001 uzyskał stopień doktora w Instytucie Historii Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie na podstawie rozprawy Feliks Koneczny (1862–1949). Historyk i historiozof II Rzeczypospolitej napisanej pod kierunkiem Andrzeja Jaeschke[2]. W 2008 habilitował się na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego na podstawie rozprawy Moszyńscy. Studium z dziejów łoniowskiej linii rodu w XIX wieku. 14 listopada 2018 otrzymał z rąk prezydenta RP Andrzeja Dudy nominację profesorską[3]. Postępowanie awansowe zostało przeprowadzone na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Był kierownikiem Zakładu Historii Kulturowej w Instytucie Studiów Międzykulturowych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Następnie podjął pracę w Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego[4]. Obecnie pracuje w Zakładzie Przywództwa i Zarządzania w Edukacji w Instytucie Spraw Publicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. W pracy badawczej zajmuje się historią kultury, oświaty i nauki, historią historiografii[1] oraz dziejami ziemiaństwa polskiego XIX i XX wieku. Opublikował kilka monografii książkowych, m.in. biografie Władysława Konopczyńskiego (1999), Feliksa Konecznego (2001), Stanisława Kutrzeby (2011), ponownie Władysława Konopczyńskiego (2017), Wacława Tokarza (2018), Wiktora Bazelicha (2019), Wandy Pełczyńskiej (2023) i Adama Vetulaniego (2023)[5][6]. We współpracy z Pawłem Plichtą opracował do druku rękopisy Dziennika Władysława Konopczyńskiego (wydane w 2016), a we współpracy z Jackiem Emilem Szczepańskim rękopisy Dziennika Stanisława Srokowskiego (wydane w 2021)[1].
Został wybrany na członka Polskiego Towarzystwa Historycznego i Towarzystwa Historiograficznego. Jest współpracownikiem miesięcznika Wpis, w którym regularnie publikuje[7].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.