![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b9/Emila_Plater_conducting_Polish_scythemen_in_1831.jpg/640px-Emila_Plater_conducting_Polish_scythemen_in_1831.jpg&w=640&q=50)
Partia powstańcza
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Partia powstańcza – nieregularny oddział powstańczy, oddział wojskowy złożony głównie z ochotników, prowadzący działania o charakterze partyzanckim. Określenie odnosząc się zwykle do polskich oddziałów z okresu powstania listopadowego[1] i styczniowego, cechujących się różnorodnym uzbrojeniem (m.in. drągi i kosy) oraz zmiennym składem osobowym, od kilku osób do kilku tysięcy ludzi; zwykle jednak”były to niewielkie oddziały, często się rozpraszające i łączące się z innymi w nową partię bądź przyłączające się do innego oddziału.
![]() |
Ten artykuł dotyczy formacji wojskowości. Zobacz też: Partia – stronę ujednoznaczniającą. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b9/Emila_Plater_conducting_Polish_scythemen_in_1831.jpg/640px-Emila_Plater_conducting_Polish_scythemen_in_1831.jpg)
Przykłady partii powstańczych z lat 1863–65: oddziały Macieja Marcina Lelewela-Borelowskiego, Kajetana Cieszkowskiego, ks. gen. Stanisława Brzóski, Zygmunta Sierakowskiego, Józefa Wysockiego, Zygmunta Padlewskiego, Michała Kruka-Heydenreicha czy Władysława Kononowicza.
Partiami nazywano także nieregularne oddziały partyzanckie w okresie potopu. Niekiedy odróżniano partie szlacheckich wolontariuszy od luźnych „kup” chłopskich walczących ze szwedzkim najeźdźcą.