Papirus Bodmer II
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Papirus Bodmer II oznaczony symbolem (Gregory-Aland) – wczesny papirusowy kodeks z końca II w. n.e. lub początku III wieku zawierający, z niewielkimi lukami, niemal całą Ewangelię Jana. Przechowywany jest w Bibliotece Bodmera w Cologny koło Genewy. Niewielkie jego fragmenty przechowywane są w Chester Beatty Library w Dublinie oraz w Institut für Altertumskunde w Kolonii. Jest jednym z najważniejszych rękopisów Nowego Testamentu, cenionym przez krytyków tekstu i wykorzystywanym w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu.
Jan 7,52-8,16 – brak Pericope Adulterae | |||
Data powstania |
II/III wiek | ||
---|---|---|---|
Rodzaj |
Rękopis papirusowy | ||
Numer |
| ||
Zawartość |
Ewangelia Jana | ||
Język |
grecki | ||
Rozmiary |
14,2 cm × 16,2 cm | ||
Typ tekstu |
tekst aleksandryjski | ||
Kategoria |
I | ||
Data odkrycia |
1952 | ||
Odkrywca |
Bodmer | ||
Miejsce przechowywania |
Cologny (k. Genewy), Kolonia | ||
|
Cieszy się opinią jednego z najcenniejszych rękopisów Nowego Testamentu, jednak tekst kodeksu nie jest równy i w różnych jego partiach dochodzą do głosu elementy różnych tradycji tekstualnych. Zasadniczo tekst jest pokrewny z Kodeksem Synajskim. Liczba błędów jest niewielka w początkowych partiach tekstu Ewangelii Jana, wzrasta natomiast w partiach końcowych. Skryba miał tendencję do poprawiania tekstu, częściej jednak opuszczał niż dodawał.