Loading AI tools
obszar występowania poddźwiękowego wiatru słonecznego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Płaszcz Układu Słonecznego (ang. heliosheath) – część heliosfery pomiędzy szokiem końcowym a heliopauzą. Jest to obszar, w którym wiatr słoneczny wieje z prędkościami poddźwiękowymi. Otacza cały Układ Słoneczny oprócz (hipotetycznego) obłoku Oorta.
Wewnętrzną granicą płaszcza Układu Słonecznego jest szok końcowy. Jego odległość od Słońca wynosi około 80-100 au i prawdopodobnie nie jest stała, ale zależy od aktywności Słońca i od galaktycznego pola magnetycznego. Również zewnętrzna granica płaszcza, a zarazem całej heliosfery – heliopauza – jest strukturą dynamiczną, której kształt nadaje oddziaływanie z ośrodkiem międzygwiazdowym. Płaszcz jest wyraźnie asymetryczny, odkształcony przez ciśnienie dynamiczne ośrodka. Jest spłaszczony w kierunku ruchu Słońca przez Galaktykę, a w stronę przeciwną rozciągnięty na kształt warkocza komety.
W 2009 na podstawie danych dostarczonych przez sondy NASA IBEX (Interstellar Boundary Explorer) i Cassini zasugerowano, że ten model jest niepoprawny, a płaszcz tworzy dość symetryczny bąbel. Oznaczałoby to, że decydujący wpływ na niego ma oddziaływanie cząstek z polem magnetycznym ośrodka międzygwiazdowego[1][2][3][4]. Jednak późniejsze badania wskazały, że obserwowany efekt ma swoje źródła bliżej, w obszarze szoku końcowego, zaś heliosfera jako całość jest wydłużona, a pole magnetyczne jedynie deformuje jej kształt[4].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
