![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/ad/Oga_Peninsula_and_Hachirogata_Akita_Japan_SRTM.jpg/640px-Oga_Peninsula_and_Hachirogata_Akita_Japan_SRTM.jpg&w=640&q=50)
Oga (półwysep)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Oga (jap. 男鹿半島 Oga-hantō) – półwysep w Japonii, w północnej części wyspy Honsiu, w prefekturze Akita, oblewany przez wody Morza Japońskiego. Obszar półwyspu należy administracyjnie do miasta Oga.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/ad/Oga_Peninsula_and_Hachirogata_Akita_Japan_SRTM.jpg/640px-Oga_Peninsula_and_Hachirogata_Akita_Japan_SRTM.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/de/Location_OgaPeninsulaJp.jpg/640px-Location_OgaPeninsulaJp.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0a/Namahage.jpg/640px-Namahage.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4e/Mt_kampu.jpg/640px-Mt_kampu.jpg)
Zachodnia część półwyspu była niegdyś wyspą, ale nanoszona przez rzeki ziemia i piasek połączyły ją z lądem wyspy Honsiu. Część wybrzeża o długości ponad 10 km stanowią strome klify.
U nasady półwyspu znajduje się miasto Oga oraz jezioro-laguna Hachirō. Dawniej drugie pod względem wielkości jezioro w Japonii. Najwyższym wzniesieniem półwyspu jest góra Hon (715 m n.p.m.). Natomiast w jego centrum znajduje się porośnięty jedynie trawą stratowulkan Kanpū o wysokości 355 m n.p.m. Na jego szczycie znajduje się obserwatorium, które wykonuje pełny obrót w ciągu siedmiu minut. Widoczny jest stamtąd cały półwysep.
Część obszaru półwyspu jest objęta ochroną przez Quasi-Park Narodowy Oga.
Półwysep słynie z odbywającego się tu w ostatni dzień roku tradycyjnego Festiwalu Namahage[1]. Młodzi ludzie przebierają się za diabły, zakładając wielkie maski (czerwona symbolizuje męskiego demona, niebieska – żeńskiego) i płaszcze ze słomy. W każdej wiosce maski są inne[2]. Trzymając w rękach drewniane noże i wiadra, tańczą i odwiedzają kolejne domostwa. Upominają leni, wypędzają złe duchy z intencją zapobiegania nieszczęściom. Szukają także nowych członków lokalnej społeczności, jak młode żony i dzieci. Próbują ich nakłaniać do ciężkiej pracy i posłuszeństwa wobec rodziców. Wydają okrzyki: „Czy tu jakieś dzieci płaczą?”; „Czy dzieci słuchają swoich rodziców?” ; „Czy leniwe synowe zaniedbują swoją pracę?”. Aby ułagodzić napastliwość demonów, głowy rodzin oferują im sake i ciastka ryżowe mochi[3]. Udobruchane gościnnością, diabły opuszczają dom, życząc dobrego zdrowia, bogatych połowów i zbiorów w nowym roku.
W centralnej części półwyspu znajduje się Muzeum Namahage[4].
Popularność obrzędów namahage spowodowała, że w 1964 r. połączono je z shintoistycznym rytuałem „Saitōsai”, który odbywał się w dniu 3 stycznia w chramie Shinzan w Kitaura. To wspólne święto, o nazwie Namahage Sedo Festival, jest obchodzone co roku w drugi piątek, sobotę i niedzielę lutego.
Na półwyspie znajdują się liczne źródła termalne (onseny).