Odma urazowa opłucnej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Odma urazowa opłucnej (łac. pneumothorax traumaticus) – choroba opłucnej, będąca wynikiem przedostania się powietrza do jamy opłucnej, w wyniku urazu. Ze względu na panujące jamie opłucnej podciśnienie, powietrze wnika do jamy opłucnej rozszerzając ją, a płuco ulega zapadnięciu. Zniesienie ujemnego ciśnienia względnego w opłucnej uniemożliwia prawidłową wymianę oddechową w tym płucu.
Szybkie fakty ICD-10 ...
Zamknij
Zależnie od połączenia jamy opłucnej z atmosferą, wyróżnia się trzy rodzaje odm:
- odma zamknięta – oznacza obecność pewnej ilości powietrza w opłucnej, bez możliwości swobodnego przechodzenia do atmosfery i z powrotem. Podczas urazu powietrze wtargnęło do jamy opłucnej, a następnie rana tworząca wrota wejścia powietrza zamknęła się, nie dopuszczając do dalszego napływu powietrza. Jest to najłagodniejsza forma odmy.
- odma otwarta – w wyniku urazu dochodzi do pełnej łączności jamy opłucnowej z atmosferą i powietrze swobodnie wpływa i wypływa z opłucnej przy każdym ruchu oddechowym.
- odma zastawkowa – w wyniku urazu powstaje jednokierunkowa możliwość wlotu powietrza do opłucnej. Rana powłok lub pęknięcie tkanki płucnej tworzy zastawkę, przez którą powietrze wpływa do opłucnej i nie może się cofnąć. Ciśnienie w opłucnej wzrasta.