Oblężenie Trypolisu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Oblężenie Trypolisu – sześcioletnie oblężenie tureckiego (od 1108 – egipskiego) miasta Trypolis w latach (1103–1109) przez krzyżowców pozostałych na Wschodzie po I wyprawie krzyżowej i krucjacie z 1101 roku, dowodzonych początkowo przez Rajmunda z Tuluzy, a później przez jego następców – Wilhelma Jordana z Cerdagne i Bertranda z Tuluzy, zakończone jego zdobyciem i założeniem chrześcijańskiego Hrabstwa Trypolisu. W walkach brali udział również Genueńczycy oraz łacińskie państwa w Outremerze – Królestwo Jerozolimy, Księstwo Antiochii i Hrabstwo Edessy.
Wojna łacinników z Banu Ammar i Fatymidami | |||
Alexandre-Charles Debaq, Bertrand z Tuluzy przyjmuje kapitulację Trypolisu. | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce |
Trypolis, Półwysep Al-Mina | ||
Terytorium |
Emirat dynastii Banu Ammar (do 1108) (część Sułtanatu Seldżuckiego) | ||
Wynik |
zdobycie miasta przez łacinników;
upadek dynastii Banu Ammar; | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
34,433262°N 35,844414°E |