Ośmiogranne zwierciadło
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ośmiogranne zwierciadło[1] (jap. 八咫镜 yata-no-kagami) – mityczne lustro, jedno z japońskich regaliów cesarskich, zwane także Shinkyō (神鏡, Boskie Zwierciadło), przechowywane w Kashiko-dokoro (賢所, Cesarskim Sanktuarium Pałacowym). W Nihon-shoki nazywane także Mafutsu no Kagami (真経津鏡).
Yata no Kagami symbolizuje "mądrość" lub "uczciwość". Jego nazwa oznacza dosłownie "ośmiogranne zwierciadło" (pod taką też nazwą lustro występuje w przekładzie Kojiki dokonanym przez Wiesława Kotańskiego), prawdopodobnie odnosząc się do jego kształtu. Zazwyczaj przyjmowane jest tłumaczenie "zwierciadło o wielkich rozmiarach", uznając, że człon "ta" (咫) pochodzi od jednostki "ata" (mierzącej ok. 8 cm), przy czym nie traktuje się jej długości dosłownie, jednak wywodząc "ta" od przyrostka "-te" (który wyznacza właściwość miejsca: obrzeże, kształt, kierunek), przyjąć można, że "yata" (八咫) oznacza w tym przypadku "ośmiokątny, ośmiogranny, ośmiowypustkowy"[1]. Lustra w starożytnej Japonii symbolizowały prawdę, ponieważ odbijały jedynie to, co było widoczne. Japoński folklor jest bogaty w historie związane z lustrami, które były dość powszechne.
Według mitologii japońskiej Yata no Kagami i szczęścionośne krzywulce zostały powieszone na drzewie jako zachęta, aby wywabić boginię Amaterasu z jaskini. Zostały one przekazane wraz z Mieczem-Trawosieczem wnukowi Amaterasu, Ninigi, gdy udał się w celu objęcia władzy nad ziemiami Japonii. Następnie skarby przeszły w ręce japońskiego domu cesarskiego.