Niewidoczna niepełnosprawność
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Niewidoczne niepełnosprawności, znane również jako ukryte niepełnosprawności – niepełnosprawności, które nie są od razu widoczne. Zazwyczaj są to przewlekłe choroby i zaburzenia, które utrudniają normalne czynności życia codziennego.
Przykładowo osoby z niepełnosprawnością wzrokową lub słuchową, które nie noszą okularów lub aparatów słuchowych lub które używają dyskretnych aparatów słuchowych, mogą nie być w oczywisty sposób niepełnosprawne. Niektóre osoby z utratą wzroku mogą nosić soczewki kontaktowe. Osoby z problemami ze stawami lub przewlekłym bólem mogą nie korzystać z technologii asystujących ułatwiających poruszanie się (takich jak laski czy wózki). Większość osób z RSI porusza się w sposób typowy i niewywołujący podejrzeń, a środowisko medyczne zachęca ich nawet do jak największej aktywności, w tym do uprawiania sportu; jednak RSI może wywoływać dramatyczne ograniczenia w tym, jak długo ktoś może pisać lub trzymać w dłoni telefon albo inne przedmioty.
Szacuje się, że 1 na 10 osób żyje z niewidoczną niepełnosprawnością.