![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/65/The_David_Vases.jpg/640px-The_David_Vases.jpg&w=640&q=50)
Niebiesko-biała ceramika
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Niebiesko-biała ceramika (chiń. 青花; pinyin: qīng-huā; dosł. „niebieskie kwiaty/wzory”) – wyroby ceramiczne dekorowane na białej powierzchni za pomocą niebieskiego barwnika pochodzącego z tlenku kobaltu, najsilniejszego z tlenków pod względem siły zabarwienia. Zależnie od jego koncentracji uzyskane kolory przechodzą od bladego błękitu do czerni o niebieskawym odcieniu[1].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/65/The_David_Vases.jpg/640px-The_David_Vases.jpg)
Pierwsza niebiesko-biała ceramika powstała w IX. wiecznym Iraku i szybko stała się popularna w całym świecie islamu. Stamtąd technologia jej wytwarzania została przeniesiona do Chin, gdzie powstała jej najsłynniejsza odmiana, niebiesko-biała porcelana. Jej produkcja na masową skalę rozpoczęła się w epoce Yuan, była ona jednak wówczas traktowana jedynie jako towar eksportowy. Artystyczne apogeum niebiesko-biała porcelana osiągnęła w czasach dynastii Ming, kiedy cieszyła się zainteresowaniem samego cesarskiego dworu. Chociaż niebiesko-biała porcelana była nadal istotną częścią produkcji ceramiki w epoce Qing, to stopniowo jej rola malała na rzecz wielokolorowej porcelany. Chińska niebiesko-biała porcelana była szeroko naśladowana w takich krajach Azji Wschodniej jak Korea, Japonia i Wietnam, które stopniowo rozwinęły jej własne odmiany. Wtórnie wpłynęła ona również na rozwój późniejszej niebiesko-białej ceramiki w świecie islamu, skąd się wywodziła. Od XVI wieku niebiesko-biała porcelana z Chin była masowo sprowadzana do Europy, gdzie wkrótce pod jej wpływem powstały różne regionalne odmiany niebiesko-białej ceramiki.