Niżnie Rysy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Niżnie Rysy (niem. Dénesspitze, słow. Malé Rysy, Nižné Rysy, węg. Középső-Dénes-csúcs[1], 2430 m) – szczyt w północnej grani Rysów, oddzielającej Dolinę Białej Wody i Dolinę Rybiego Potoku. Jest to boczna grań Tatr Wysokich. Prowadzi nią granica polsko-słowacka. Niżnie Rysy leżą pomiędzy środkowym, północno-zachodnim wierzchołkiem Rysów (oddziela je Przełęcz pod Rysami) a Żabim Szczytem Wyżnim (pomiędzy nimi znajduje się Ciężka Przełączka)[2]. Niżnie Rysy są trzecim co do wysokości szczytem w Polsce (po Rysach – 2499 m i Mięguszowieckim Szczycie Wielkim – 2438 m)[3].
Państwo | |||
---|---|---|---|
Położenie | |||
Pasmo | |||
Wysokość |
2430 m n.p.m. | ||
Wybitność |
65 m | ||
Pierwsze wejście |
18 sierpnia 1905 | ||
49°11′00,1″N 20°05′16,9″E | |||
|
Polska i słowacka nazwa pochodzi od sąsiednich Rysów. W nazewnictwie niemieckim i węgierskim szczyt upamiętnia taternika niemieckiego pochodzącego ze Spiszu – Franza Dénesa (1845–1934)[3].