Niżnia Magura Rycerowa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Niżnia Magura Rycerowa (niem. Kleiner Ritterkogel, słow. Malá Licierova Magura, węg. Kis-Lovag-hegy[1], 1785 m[2]) – ostatni na zachód i najniższy szczyt grzbietu Magury Rycerowej w słowackich Tatrach[3]. Odcinek tego grzbietu po wschodniej stronie Niżniej Magury Rycerowej to Rycerowa Przehyba[4]. Słabo wyodrębniony wierzchołek Niżniej Magury rozgałęzia się na dwa ramiona opadające do Doliny Cichej:
- ramię północno-zachodnie oddzielające Rycerowy Żleb od Magurskiego Żlebu[5] (przez W. Cywińskiego opisywanego pod nazwą Rakitowy Żleb[4]),
- ramię zachodnie oddzielające Rakitowy Żleb od Doliny Szpaniej[5].
Widok z Małołączniaka. Niżnia Magura Rycerowa powyżej Magurskiego Żlebu | |
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Wysokość |
1785 m n.p.m. |
Wybitność |
1 m |
49°12′28,4″N 19°57′07,8″E |
Nazwa magura jest pochodzenia wołoskiego i w języku wołoskim oznaczało wzgórze, pagórek, kopiec[6].
W przeszłości Magura Rycerowa była wypasana. Od 1949 r. całe Kopy Liptowskie są obszarem ochrony ścisłej TANAP-u i jest niedostępny turystycznie. Obecnie jej wierzchołek porasta kosodrzewina, w której sterczy kilka skałek. Stoki są prawie w całości porośnięte lasem i kosodrzewiną. Bezleśne pozostają jeszcze strome stoki Rycerowego Żlebu i część stromych stoków od strony Doliny Szpaniej, stopniowo i one zarastają kosówką[4]. Magura Rycerowa jest dobrze widoczna z czerwonego szlaku turystycznego biegnącego granią główną Tatr od Czerwonych Wierchów na Kasprowy Wierch.