Michel Le Tellier (1643–1719)
francuski jezuita / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Michel Le Tellier (ur. 16 grudnia 1643 w Le Vast, zm. 2 września 1719 w la Flèche) – francuski jezuita.
Ten artykuł dotyczy francuskiego jezuity. Zobacz też: Michel Le Tellier - francuski polityk i mąż stanu. |
Data i miejsce urodzenia |
16 grudnia 1643 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Kanclerz Francji | |
Okres | |
Poprzednik |
Étienne II d'Aligre |
Następca |
Louis Boucherat |
Wszedł w nowicjat w 1661. W 1709, po śmierci Père-Lachaise, został spowiednikiem i doradcą Ludwika XIV i był nim aż do śmierci króla. Zwalczał jansenizm i doprowadził do zniszczenia klasztoru sprzyjającemu jansenizmowi Port-Royal-des-Champs w 1709. Wymógł też akceptacją francuskiego kleru do rezygnacji z tendencji do gallikanizmu i zaakceptowana papieskiej bulli Unigenitus potępiającej jansenizm.
Wraz z dwoma innymi duchownymi, którymi byli ojcowie Dominique Bouhours i Pierre Besnier tłumaczył Nowy Testament na język francuski (podstawą była Wulgata). Napisał też zbiór rad dla Wielkiego Delfina; ad usum Delphini i historię Aleksandra Wielkiego (l’Histoire d’Alexandre le Grand).
Po śmierci Ludwika XIV, wygnano go z dworu: najpierw do Amiens, a potem do la Flèche.