Metoda historii form
szkoła i metoda w hermeneutyce biblijnej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Metoda historii form?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Metoda historii form (niem. formgeschichtliche Methode, skrót FG) – jest jedną z metod badawczych współczesnej biblistyki. Celem metody jest określenie prehistorii biblijnych tekstów (przede wszystkim Ewangelii), tzn. ich postaci w okresie ustnego przekazu, kiedy to treści były przekazywane w prostych formach literackich.
Kolejne etapy badania historii form to:
- podzielenie badanego tekstu na mniejsze jednostki literackie
- określenie tzw. Sitz im Leben, czyli środowiska życiowego - zespołu potrzeb kultowo-katechetyczno-dydaktycznych, w którzy żył twórca tekstu biblijnego
- zdefiniowanie gatunku literackiego, który odpowiada badanej jednostce tekstu
W badaniach wykorzystywane są osiągnięcia socjologii i historii religii.
Twórcą metody historii form był protestancki teolog Hermann Gunkel, który na początku XX wieku zastosował ją do badań nad tekstami Starego Testamentu, głównie Księgą Rodzaju i Psalmów.
W literaturze przedmiotu występują różne nazwy tej metody:
- Formgeschichte (historia form),
- Formgeschichtliche Schule (szkoła historii form),
- metoda historyczno-morfologiczna lub w skrócie morfokrytyka.