Medal „Za odwagę w pożarze”

Medal „Za odwagę w pożarze” (ros. Медаль «За отвагу на пожаре») – radzieckie odznaczenie cywilne i wojskowe.

Ten artykuł dotyczy sowieckiego medalu. Zobacz też: inne medale za odwagę.

Medal „Za odwagę w pożarze”
Медаль «За отвагу на пожаре»

Awers
Rewers
Baretka
Ustanowiono	31 października 1957
Wielkość	średnica 32 mm
Kruszec	srebro (do 1960 roku) nowe srebro (po 1960 roku)
Wydano	ok. 32,5 tys.
Powyżej	Medal „Za wybitną służbę w ochronie porządku publicznego”
Poniżej	Medal „Za ratowanie tonących”

Medal został ustanowiony dekretem Rady Najwyższej ZSRR z 31 grudnia 1957 roku dla nagrodzenie osób za odwagę w czasie prowadzenia akcji gaśniczych. Dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z dnia 5 września 1960 roku zmieniono opis medalu, a dekretem z dnia 18 lipca 1980 roku zmieniono jego statut.

Zasady nadawania

Medal został ustanowiony dla nagrodzenia funkcjonariuszy ochrony przeciwpożarowej, członkom ochotniczych straży pożarnych, żołnierzom i innym obywatelom:

• za odwagę, męstwo i poświęcenie w czasie ratowania ludzi, własność socjalistyczną i mienia od ognia,
• za umiejętne dowodzenie akcjami gaszenia pożarów i ratowania ludzi,
• za męstwo, odwagę i wytrwałość w działaniach mających na celu uniknięcia wybuchu lub pożaru.

Medal mógł być nadawany wielokrotnie. Zgodnie z dekretem medal był nadawany w imieniu Prezydium Rady Najwyższej ZSRR przez Rady Najwyższe poszczególnych republik związkowych, autonomicznych, władze poszczególnych komitetów rejonowych, a w stosunku do żołnierzy także dowództwa jednostek w których służyli.

Łącznie nadano ponad 32 500 medali.

Opis odznaki

Odznakę stanowi okrągły krążek wykonany z nowego srebra (w latach 1957–1960 ze srebra) o średnicy 32 mm. Na awersie u góry znajduje się napis ЗА ОТВАГУ НА ПОЖАРЕ (pol. „ZA ODWAGĘ W POŻARZE”), pod nim pięcioramienna gwiazda. W środku skrzyżowane topór strażacki i klucz francuski. Na dole dwie gałązki jedna z liści laurowych a druga dębowych, na ich złączeniu umieszczony jest sierp i młot. Na rewersie jest przedstawiona postać strażaka z dzieckiem na ręku na tle płonącego budynku. Z prawej strony gałązka wawrzynu.

Medal zawieszony był na pięciokątnej blaszce obciągniętej wstążką koloru czerwonego o szerokości 24 mm, po bokach znajdują się paski koloru chabrowego o szerokości 3 mm, pomiędzy paskami koloru białego o szerokości 1 mm.

Bibliografia

• Михаил Музалевский, Сергей Шишков: Ордена и медали СССР 1918–1991. T. 2. Ворон, 1996, s. 109-111. (ros. • ang.).