McDonnell Douglas KC-10 Extender
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
McDonnell Douglas KC-10 Extender – latająca cysterna umożliwiająca dotankowywanie innych samolotów w czasie lotu. Jest on specjalnie przystosowaną wersją cywilnego DC-10-30. Samolot znajduje się na wyposażeniu USAF. Obecnie użytkowanych jest 59 maszyn. Wszystkie stacjonują w bazach McGuire w New Jersey i Travis w Kalifornii. Samolot jest używany równolegle z kilkuset (mniejszymi) samolotami KC-135 Stratotanker. W odróżnieniu od KC-135 samolot wyposażony jest na stałe, oprócz używanego do tankowania samolotów USAF przewodu sztywnego, także w przewód elastyczny, z którego korzystają samoloty US Navy i Marines. Jest on aktualnie samolotem o największym na świecie zasięgu.
KC-10 w trakcie tankowania samolotu F-16 | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | |||
Typ | |||
Konstrukcja |
duralowo-kompozytowa, półskorupowa, kabina hermetyzowana, podwozie chowane | ||
Załoga |
4 (2 pilotów, nawigator i operator tankowania) | ||
Historia | |||
Data oblotu |
12 lipca 1980 | ||
Lata produkcji |
1979–1987 | ||
Liczba egz. |
60 + 2 | ||
Liczba wypadków • w tym katastrof |
| ||
Dane techniczne | |||
Napęd |
3 General Electric CF6-50C2 z ciągiem 233,31 kN | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość |
50,4 m | ||
Długość |
55,35 m | ||
Wysokość |
17,7 m | ||
Powierzchnia nośna |
367,7 m² | ||
Masa | |||
Własna |
109,328 kg | ||
Startowa |
267,620 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. |
982 km/h | ||
Prędkość wznoszenia |
34,9 m/s | ||
Pułap |
10,180 m | ||
Zasięg |
7,032 km – bojowy | ||
Dane operacyjne | |||
Wyposażenie dodatkowe | |||
System umożliwiający dotankowywanie innych samolotów w czasie lotu, oraz zbiorniki do przewożenia dodatkowego paliwa. | |||
Użytkownicy | |||
USAF, Koninklijke Luchtmacht | |||
|
Został on wybrany w przetargu jaki zorganizował Departament Obrony USA w 1975. Startowały w nim jeszcze trzy inne maszyny (Boeing 747, Lockheed C-5 Galaxy i Lockheed L-1011). Jednak decyzją ówczesnego sekretarza obrony – Donalda Rumsfelda – wygrał właśnie model DC-10-30.
Przystosowanie modelu cywilnego do potrzeb armii wymagało zamontowania w miejsce przestrzeni ładunkowej w której normalnie znajdują się pasażerowie i bagaż, szeregu zbiorników do przewożenia paliwa i systemu, za pomocą którego inne samoloty mogły się łączyć w celu zatankowania. Pierwszą maszynę dostarczono dopiero w 1981. Wyprodukowano tylko 60 sztuk oznaczonych KC-10A, produkcja zakończyła się w 1987. Jeden samolot utracono na ziemi w pożarze.
Cena KC-10A: 88,4 mln USD /FY 98/
Istnieje również podobna wersja zwana KDC-10, są to dwa cywilne DC-10-30CF przebudowane na tankowce w 1995 dla Holenderskich Sił Powietrznych, w odróżnieniu od KC-10A operator podajnika paliwa siedzi z przodu maszyny, a do sterowania używa monitora.