Masakra w Kamieńcu Podolskim
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Masakra w Kamieńcu Podolskim – masowy mord na ludności żydowskiej dokonany przez okupantów niemieckich 26–28 sierpnia 1941 roku, podczas II wojny światowej, w rejonie Kamieńca Podolskiego.
Pomnik na masowej mogile kryjącej szczątki ofiar masakry | |||
Państwo |
ZSRR (pod okupacją III Rzeszy) | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Data |
26–28 sierpnia 1941 | ||
Liczba zabitych |
23 600 | ||
Typ ataku | |||
Sprawca |
SS, Ordnungspolizei, ukraińska Schutzmannschaft, Królewska Armia Węgierska (prawdopodobnie) | ||
48°41′59,88″N 26°34′11,20″E | |||
|
Latem 1941 roku, niedługo po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej, blisko 22 tys. Żydów zostało deportowanych z Węgier na okupowane tereny Polski i Ukraińskiej SRR. Większość, gdyż od 10 tys. do 18 tys., wywieziono do Kamieńca Podolskiego. Jednostronne działania Budapesztu były postrzegane przez Niemców jako zagrożenie dla stabilności ich linii komunikacyjnych. W konsekwencji zapadła decyzja o wymordowaniu wysiedleńców. Między 26 a 28 sierpnia funkcjonariusze SS i policji niemieckiej, wsparci przez ukraińską Schutzmannschaft, oraz prawdopodobnie przez żołnierzy węgierskich, zamordowali w Kamieńcu Podolskim około 23,6 tys. Żydów, w tym kobiety i dzieci.
W gronie ofiar znalazło się około 11–16 tys. wysiedleńców z Węgier, około 2 tys. uchodźców i wysiedleńców z Besarabii i Bukowiny północnej, a także kilka tysięcy mieszkańców Kamieńca Podolskiego i okolic. Była to pierwsza masakra dokonana w czasie Zagłady Żydów, w przypadku której liczba ofiar przekroczyła 10 tys.