Makrauchenia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Makrauchenia[1] (łac. Macrauchenia – nazwa oznacza długą szyję), wielbłądozwierz[1] – wymarły trójpalczasty ssak o długich kończynach i szyi zaliczany do rzędu litopternów. Najstarsze skamieniałości datuje się na 7 milionów lat, natomiast najmłodsze (M. patagonica) zniknęły z zapisu kopalnego w późnym plejstocenie, około 10 tysięcy lat temu. Jest najlepiej poznanym przedstawicielem swej rodziny Macraucheniidae dzięki pozostałościom w Ameryce Południowej, przede wszystkim w formacji Lujan (Argentyna). Okaz tego gatunku odkrył już Charles Darwin podczas swej podróży na statku HMS Beagle. Prawdopodobnie za życia zwierzę przypominało pozbawionego garbu wielbłąda wyposażonego w krótką trąbę (pomimo tego ani trąbowce, ani też wielbłądowate nie należą do najbliższych krewnych makrauchenii).
Macrauchenia | |||
Owen, 1838 | |||
Okres istnienia: późny miocen–późny plejstocen | |||
Odzwierciedlenie zwierzęcia z trąbą | |||
Odzwierciedlenie zwierzęcia bez trąby | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Nadtyp | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Nadrząd |
Meridiungulata | ||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina |
Macraucheniinae | ||
Rodzaj |
makrauchenia | ||
Gatunki | |||
| |||
|