![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3b/Chuck_Schumer_official_photo_%2528cropped%2529.jpg/640px-Chuck_Schumer_official_photo_%2528cropped%2529.jpg&w=640&q=50)
Lider większości Senatu Stanów Zjednoczonych
lista w projekcie Wikimedia / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Lider większości Senatu Stanów Zjednoczonych (ang. United States Senate Majority Leader) jest jedną z najważniejszych i najbardziej wpływowych osób w amerykańskiej polityce.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3b/Chuck_Schumer_official_photo_%28cropped%29.jpg/640px-Chuck_Schumer_official_photo_%28cropped%29.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8e/Robert_Byrd_official_portrait.jpg/640px-Robert_Byrd_official_portrait.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4c/Charles_Curtis.jpg/150px-Charles_Curtis.jpg)
Ten artykuł od 2014-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Jak sama nazwa wskazuje, stoi na czele większości kontrolującej izbę wyższą Kongresu, czyli faktycznie jest przywódcą Izby, gdyż to on decyduje w ogromnej mierze o obsadzie kluczowych stanowisk, prowadzeniu porządku obrad i toku legislacyjnego oraz ogólnie polityce, choć sam nie prowadzi obrad, ale wyznacza do tego senatorów w razie nieobecności wiceprezydenta czy przewodniczącego pro tempore. Uchodzi za „twarz” większości oraz jednego z członków ścisłego kierownictwa partii.
Funkcja ta została wprowadzona dopiero w XX wieku. Stanowiska przywódców kongresowych innych niż spiker Izby czy przewodniczący pro tempore Senatu nie figurują w konstytucji ani w żadnym akcie prawnym (choć obecnie jest żywy postulat włączenia liderów większości obu izb do linii sukcesji prezydenckiej).
Pierwszym oficjalnie wybranym liderem frakcji senatu był Oscar W. Underwood (demokrata z Alabamy), był jednak przywódcą mniejszości. Pierwszym, nieoficjalnym, ale powszechnie uznawanym, liderem większości był wówczas republikanin Henry Cabot Lodge z Massachusetts. Pierwszym oficjalnie wybranym liderem większości był Charles Curtis (R-Kansas), a demokratą na tym stanowisku Joseph Taylor Robinson z Arkansas.