LATAM Brasil
brazylijskie linie lotnicze Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
brazylijskie linie lotnicze Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
LATAM Airlines Brasil (wcześniej TAM Linhas Aéreas, Transporte Aéreo Marília) – brazylijska marka grupy linii lotniczych LATAM, powstałej z połączenia linii lotniczych TAM i LAN Airlines. Proces fuzji zakończono 22 czerwca 2012 roku. Przed fuzją były to największe linie lotnicze w Brazylii, z siedzibą w São Paulo. Linie obsługują loty zarówno wewnątrz Brazylii, do bliskich państw amerykańskich, oraz do Europy.
 |
Ten artykuł od 2022-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
.svg){kind=logo} | ||||
| ||||
| Historia | ||||
| Data założenia |
1961 | |||
|---|---|---|---|---|
| Lokalizacja | ||||
| Państwo | ||||
| Węzeł |
Port lotniczy São Paulo-Congonhas, Port lotniczy São Paulo-Guarulhos | |||
| Węzeł rezerwowy |
Port lotniczy Rio de Janeiro-Galeão, Port lotniczy Rio de Janeiro-Santos Dumont, Port lotniczy Salvador, Port lotniczy Belo Horizonte, Port lotniczy Porto Alegre, Port lotniczy Afonso Pena, Port lotniczy Recife | |||
| Kooperacja | ||||
| Program lojalnościowy |
Fidelidade | |||
| Sojusz | ||||
| Flota | ||||
| Liczba samolotów |
127 | |||
| Liczba tras |
65 | |||
| Przedsiębiorstwo | ||||
| Siedziba | ||||
| Członkowie zarządu |
Rolim Amaro, David Barioni Neto | |||
| Udziałowcy |
TAM Linhas Aéreas S.A. | |||
| Strona internetowa | ||||
31 marca 2014 roku linia lotnicza opuściła Star Alliance i wstąpiła do sojuszu Oneworld.
TAM zostało założone 21 lutego 1961 przez 5 byłych pilotów powietrznych taksówek. Na początku przedsiębiorstwo nazywało się Transportes Aéreos Marília, S.A., gdyż piloci pochodzili z miasta Marília. Wówczas w tym mieście mieściła się także siedziba przedsiębiorstwa. Na początku istnienia linie posiadały 4 samoloty Cessna 180, oraz jeden Cessna 170, którymi latano zarówno z pasażerami, jak i z towarem w stanach Paraná, São Paulo, i Mato Grosso.
W 1964 Orlando Ometto właściciel kilku gospodarstw rolnych, nabył 50% przedsiębiorstwa z zamiarem użycia jednostek lotniczych oraz pilotów linii do rozwoju swych gospodarstw w centralnej Brazylii. Posiadając nowe fundusze, TAM postanowiło kupić nową flotę. Piątka pilotów-założycieli odeszła z firmy, a Ometto nabywając ich udziały stał się całkowitym właścicielem.
W 1966 linie nabyły swoje pierwsze samoloty dwusilnikowe, m.in. Piper Aztec, Piper Navajo, Rockwell Grand Commander. W tym czasie przeniesiono również siedzibę przedsiębiorstwa z Marílii do São Paulo.
W 1971 TAM zamiast przynosić zyski, generował straty. Ometto szukając kogoś, kto mógłby uratować TAM znalazł Rolima Amaro, byłego pilota tych linii, który po odejściu założył własną korporację taksówek powietrznych. Amaro zaproponował, że zlikwiduje swoją firmę i wykupi część TAM. Jednak Amaro nawet po likwidacji przedsiębiorstwa, nie miał wystarczającej kwoty aby wykupić 50% udziałów w firmie. Zaproponował, że jeśli w ciągu roku TAM zacznie ponownie przynosić zyski, to otrzyma tę część połowy kapitału przedsiębiorstwa, której nie udało mu się wykupić, tak aby miał 50%. Gdyby mu się jednak nie udało, nie otrzyma nic. W kwietniu 1972 Ometto i Amaro podpisali umowę która dawała Amaro kontrolę nad przedsiębiorstwem.
Pod koniec roku Amaro sprzedał wszystkie samoloty linii TAM. Osobiście udał się do firmy Cessna w Wichita (w stanie Kansas w USA). Po dwóch miesiącach negocjacji, wrócił do Brazylii z dziesięcioma samolotami Cessna 402. Rolimowi Amaro udało się wypełnić umowę (TAM zaczęło generować zyski), a więc otrzymał resztę udziałów potrzebną do posiadania 50% przedsiębiorstwa.
W 1974 do floty linii dołączyły dwa samoloty Learjet. W zamian za jeden z odrzutowców, 33% akcji spółki otrzymał Tião Maia. Podział przedsiębiorstwa pomiędzy trzy osoby istniał około roku, w 1975 Maia sprzedał swoje udziały Ometto. Wyraźnie pogorszyło to stosunki pomiędzy pozostałymi właścicielami. Rolim Amaro chciał nabyć udziału Ometto. Po 9 miesiącach negocjacji, Amaro zobowiązał się zapłacić 2 miliony dolarów, jednak nie od razu.
Pomimo sprzedaży części floty, w tym jednego z odrzutowców, Amaro ciągle nie był w stanie zapłacić Ometto. Postanowił anulować ubezpieczenie na samoloty, w celu zmniejszenia kosztów. Dzień po ponownym nabyciu ubezpieczenia, 24 września 1977, samolot Learjet rozbił się podczas podchodzenia do lądowania na lotnisku Santos Dumont w Rio de Janeiro. Nie ucierpiała żadna osoba, jednak samolot został kompletnie zniszczony. Mimo wszystko Amaro udało się sfinalizować kupno TAM.
W 1976 TAM utworzyło joint venture z VASP (wówczas państwowe linie lotnicze) aby stworzyć regionalne trasy w stanach São Paulo i Mato Grosso. Piloci firmy, nazwanej TAM Regional Airlines, latali samolotami Embraer EMB 110 Bandeirante. Samoloty te nie były jednak odpowiednio dobrane do połączeń obsługiwanych przez firmę, gdyż nawet przy pełnym załadowaniu samolotu, koszty się nie zwracały, a rząd musiał dokładać pieniądze aby linie nie upadły.
Następnie TAM nabyły trzy używane samoloty Fokker F27, które zostały odnowione przez producenta w Holandii. Aby otrzymać zgodę na import, TAM musiały podpisać umowę obligującą linie do utrzymywania 3 samolotów Bandeirante, za każdego Fokkera F27, oraz do usunięcia pięciu siedzeń z każdego Fokkera F27, zmniejszając liczbę siedzeń do 40. W 1981 linie nabyły czwarty samolot tego typu od Air New Zealand. W końcu, do 1983 firma posiadała dziesięć takich samolotów.
Do 1981 linie przetransportowały łącznie milion pasażerów. Do 1984 liczba ta wzrosła do dwóch milionów.
W sierpniu 1986 spółka wypuściła akcje. W tym roku linie nabyły również konkurencyjne linie VOTEC, uzyskując tym samym dostęp do północnej i środkowej Brazylii. Dawnym przedsiębiorstwem VOTEC TAM zarządzało na początku wraz z Brazil Central, jednak później porzucono tę ideę. Nastąpiła także zmiana nazwy na TAM – Transportes Aéreos Meridionais.
W 1988 liczba obsłużonych pasażerów wynosiła trzy miliony.
Pomimo że linie lotnicze dobrze radziły sobie na brazylijskim rynku, to istniało zagrożenie ze strony konkurencji. Linie takie jak Varig czy VASP posiadały w swojej flocie m.in. Boeingi 737. Amaro zamierzał nabyć VASP które miało wkrótce zostać sprywatyzowane, jednak nie udało mu się to.
15 września 1989 TAM planowało nabyć dwa odrzutowce Fokker 100, które pierwotnie zostały zamówione przez, bankrutujące wówczas, linie Pan Am. TAM nie kupiło ich bezpośrednio – nabyła je firma Guinness Peat Aviation, która następnie wynajmowała samoloty liniom TAM. W 1991 doszły jeszcze dwa takie samoloty. Do 1993 linie lotnicze korzystały z 14 takich maszyn, obsługując 56 miast w Brazylii.
W 1994 właściciel TAM, Rolim Amaro, utworzył w Paragwaju linie lotnicze o nazwie ARPA. 1 września 1996 Amaro nabył 80% udziałów w Lapsa Air Paraguay, państwowych liniach lotniczych Paragwaju. Połączył je z liniami ARPA, tworząc Transportes Aéreos del Mercosur, które obecnie należą do linii TAM (80%) oraz do paragwajskiego rządu (20%).
W 1996 TAM wykupiło kolejną firmę, Helisul. Rok później linie lotnicze TAM zamówiły swoje pierwsze duże odrzutowce: 45 maszyn Airbusa – 10 A330, 4 A319 oraz 34 A320. Część samolotów dostarczono jeszcze w tym samym roku. W 1997 firma odbyła również pierwszy lot międzynarodowy – z São Paulo do portu lotniczego Miami.
Dwa lata później, w 1999, rozpoczęły się loty do Europy, dzięki code sharingu z Air France. Na początku samoloty TAM latały do portu lotniczego Paryż-Charles de Gaulle. W 2000 linie lotnicze otrzymały dzisiejszą nazwę, TAM Linhas Aéreas. Planowano połączenie się firmy z Varig, jednak w 2004 porzucono ten pomysł. Obecnie przedsiębiorstwem zarządza rodzina Amaro (69%), Bank Garantia Funds (22%) i inni (7%). Przedsiębiorstwo zatrudnia 10 471 osób.
Wiele połączeń oferowanych przez TAM, np. z Asunción, Chicago, Limą, Nagoją, Bordeaux, Zurychem, Genewą, wykonywanych jest na zasadzie code-sharingu z liniami lotniczymi takimi jak TAM Mercosur, American Airlines, TACA, Japan Airlines czy Air France.
Europejskie lotniska z którymi TAM posiada połączenia: Paryż-Charles de Gaulle, Mediolan-Malpensa, Londyn-Heathrow, Madryt-Barajas i Frankfurt
Amerykańskie lotniska z którymi TAM posiada połączenia: port lotniczy Miami, Nowy Jork-JFK.
Oprócz tego TAM posiada także liczne połączenia wewnątrz Brazylii, oraz z paroma państwami Ameryki Południowej.
| Typ samolotu | Liczba samolotów | Liczba miejsc (Klasa:Pierwsza/Biznes/Ekonomiczna) |
Trasy | Uwagi |
|---|---|---|---|---|
| Airbus A319-100 | 21 (5 zamówionych) |
144 (0/0/144) | Krótkie | |
| Airbus A320-200 | 8 | 156 (0/12/144) | Średnie | |
| Airbus A320-200 | 1 | 168 (0/0/168) | Krótkie, średnie | |
| Airbus A320-200 | 81 (54 zamówionych) |
174 (0/0/174) | Krótkie, średnie | |
| Airbus A321-200 | (3 zamówione) | Planowane wprowadzenie: 2007 | ||
| Airbus A330-200 | 15 | 213 (0/42/171) | Średnie, długie | |
| Airbus A330-200 | (14 zamówionych) | 212 (7/30/175) | Średnie, długie | |
| Airbus A340-500 | (2 zamówione) | 267 (0/42/225) | ||
| Airbus A350-XWB | (22 zamówionych) | Planowane wprowadzenie: 2012 | ||
| Boeing 777-300ER | 8 | 370 (6/64/300) | Planowane wprowadzenie: 2008 Zastąpią McDonnell Douglas MD-11 |
Według strony internetowej AirFleets.net, średnia wieku samolotów TAM to 7,6 lat (luty 2007), co czyni flotę tych linii statystycznie najmłodszą w Brazylii.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
