Królewski Order Wiktoriański
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Królewski Order Wiktoriański[1], daw. Order Królewski Wiktorii (ang. The Royal Victorian Order)[2] – brytyjski order dynastyczny[3] ustanowiony przez królową Wiktorię 21 kwietnia 1896. Przyznawany jest osobom, które oddały szczególne zasługi monarsze brytyjskiemu[4].
 Awers insygniów I klasy | |
.jpg) Awers insygniów III klasy | |
.jpg) Rewers insygniów III klasy | |
 Baretka | |
| Ustanowiono | |
|---|---|
| Dewiza |
VICTORIA |
| Powyżej |
I klasy: |
| Poniżej |
V klasy: |
| Powiązane |
Łańcuch Wiktoriański |
Święto orderu obchodzone jest 20 czerwca, w dzień koronacji królowej Wiktorii. Mottem orderu jest Victoria – imię królowej lub zwycięstwo[4].
Główną przyczyną powstania orderu był fakt, że dwa pozostałe odznaczenia, które monarcha brytyjski może nadawać bez konsultacji z rządem – Order Podwiązki i Order Ostu – mają ściśle limitowaną liczbę jednocześnie żyjących kawalerów. Ponadto należą one do najwyższych honorów państwowych i winny być przyznawane tylko postaciom najwybitniejszym. Królewski Order Wiktoriański może być nadawany bez żadnych ograniczeń, w związku z tym jest najczęściej stosowaną formą symbolicznych podziękowań dla osób zasłużonych dla monarchów[4].
Order dzieli się na pięć klas:
z dodatkowo afiliowanym do orderu trzystopniowym Królewskim Medalem Wiktoriańskim[2].
Pierwsza klasa może zostać nadana w postaci łańcucha. Odznaczenie Brytyjczyków pierwszymi dwoma klasami oznacza nadanie również osobistego tytułu szlacheckiego[1].
Wyglądem odznaki i nazwą nawiązuje do niego również Królewski Łańcuch Wiktoriański, będący jednak zupełnie oddzielnym odznaczeniem[1].
W kolejności starszeństwa brytyjskich odznaczeń państwowych poszczególne klasy są wymieszane z innymi klasami różnych orderów w kolejności[5]:
